مقالات روانشناسی

پژوهش حاضر، با توجه به اهميت و تاثير رويکردهاي رفتارگرايي، شناخت گرايي و ساخت گرايي در حوزه فعاليت هاي آموزشي و با هدف مقايسه تاثير هر يک از رويکردهاي مذکور بر شکل گيري و تغيير نگرش دانش آموزان شکل گرفته است. روش پژوهش، طرح آزمايشي دو گروهي با پيش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماري پژوهش، تمام دانش آموزان پايه سوم راهنمايي شهر تهران در سال تحصيلي 84-1383 بود. براي نمونه گيري از جامعه هدف از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي استفاده شد و در نهايت، 12 کلاس (گروه) به صورت تصادفي انتخاب شدند که کلاس هاي مورد آزمون مجموعا شامل 306 نفر دانش آموز بودند. به منظور دستيابي به هدف پژوهش، يکي از درس هاي تعليمات اجتماعي سال سوم راهنمايي بر اساس سه رويکرد رفتارگرايي، شناخت گرايي و ساخت گرايي به صورت برنامه هاي آموزشي کامپيوتري طراحي و اجرا شده است. جمع آوري داده ها از طريق پرسشنامه هاي نگرش سنج انجام يافته و با استفاده از آزمون آماري تحليل واريانس يک طرفه و آزمون تبعي LSD مورد تحليل قرار گرفته و در سطح معني داري 0.05 نتايج زير حاصل شده است: 1- تاثير طراحي آموزشي مبتني بر رويکرد ساخت گرايي بر شکل گيري و تغيير نگرش دانش آموزان بيشتر از تاثير طراحي آموزشي مبتني بر رويکرد شناخت گرايي است (P£0.001). 2- تاثير طراحي آموزشي مبتني بر رويکرد ساخت گرايي بر شکل گيري و تغيير نگرش دانش آموزان بيشتر از تاثير طراحي آموزشي مبتني بر رويکرد رفتار گرايي است (P£0.001). 3- تفاوت معني داري در شکل گيري و تغيير نگرش دانش آموزاني که بر اساس رويکرد رفتارگرايي آموزش ديده اند با دانش آموزاني که بر اساس رويکرد شناخت گرايي آموزش ديده اند، وجود ندارد (P£0.05).