مقالات روانشناسی

هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه ميان چهار بعد خوداثرمندي (خوداثرمندي اجتماعي، تحصيلي، هيجاني و جسماني) با طرد همسالان در نوجوانان است. جامعه آماري پژوهش تمام دانش آموزان مقطع متوسطه و پيش دانشگاهي شهر تهران در سال تحصيلي 84-1383 است. نمونه پژوهش حاضر 385 نفر (208 دختر و 177 پسر، با ميانگين سني 16.5 و انحراف استاندارد 1.14) مي باشد که با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شد و مورد بررسي قرار گرفت. در اين پژوهش از پرسشنامه خوداثرمندي کودکان و نوجوانان، پرسشنامه خوداثرمندي جسماني و پرسشنامه طرد همسالان استفاده شده است. داده هاي به دست آمده با استفاده از رگرسيون گام به گام تحليل گرديد. نتايج نشان داد که خوداثـرمندي اجتـماعي و جسماني با طرد همسالان رابطـه غيرمستقيم و معنادار دارد، در حالي که در خوداثرمندي تحصيلي و هيجاني اين رابطه ديده نشد. به علاوه در اوايل نوجواني، خوداثرمندي هيجاني نيز پيش بيني کننده طرد همسالان است. به علاوه، يافته ها با در نظر گرفتن جنس نيز جداگانه بررسي گرديد و نتايج و تلويحات آن مورد بحث قرار گرفت.

 نسخه قابل چاپ