مقالات روانشناسی

هدف اساسي پژوهش كنوني بررسي تاثير آموزش نوروفيدبک بر کاهش نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و سطح كيفيت زندگي بيماران بوده است. بدين منظور 16 نفر از مراجعه كنندگان به يكي از كلينيك هاي روان پزشكي شهر تهران كه بر اساس مصاحبه روان پزشك و ملاك هاي تشخيصي متن تجديدنظر شده راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني - ويرايش چهارم) (DSM-IV-TR) انجمن روان پزشکي آمريکا، 2000)، تشخيص اختلال اضطراب فراگير دريافت كرده و فاقد ابتلا به اختلالات ديگر روان شناختي بودند (8 نفر در گروه آموزش نوروفيدبك و 8 نفر در گروه كنترل) مورد مطالعه قرار گرفتند. بيماران هر دو گروه در مرحله پيش آزمون و پس آزمون از طريق مقياس 7 سوالي اضطراب فراگير (GAD-7) و پرسشنامه كيفيت زندگي (PWI-A) مورد سنجش قرار گرفتند. به گروه دريافت كننده آموزش نوروفيدبك (گروه درمان) طبق پروتكل درماني پانزده جلسه 30 دقيقه اي آموزش نوروفيدبك افزايش موج آلفا داده شد و گروه كنترل هي چگونه مداخله اي دريافت نكرد. ثبت و آموزش فعاليت موج آلفا در ناحيه O1 يا  O2انجام گرفت و بيماران براي افزايش دامنه آلفاي بالاتر از آستانه تعيين شده، فيدبک صوتي دريافت مي کردند. براي تحليل داده ها از روش توصيفي، آزمون هاي ويلكاكسون و يومن ويتني استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه آموزش نوروفيدبك به مبتلايان اختلال اضطراب فراگير، باعث افزايش موج آلفاي EEG و کاهش نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير در گروه درمان گرديد، اما چنين تغييري در گروه كنترل مشاهده نشد. نتايج به دست آمده همچنين نشان داد كه به دنبال افزايش موج آلفا در گروه درمان، شاخص كيفيت زندگي آنان در مقايسه با گروه كنترل افزايش معنادار پيدا نكرد.

 نسخه قابل چاپ