مقالات روانشناسی

هدف اين تحقيق بررسي تاثير آموزش خودآموزي کلامي بر علايم مرضي کودکان مبتلا به اختلال سلوک بود. به عبارتي دسترسي به اين مساله که آيا آموزش خودآموزي کلامي مي تواند در بهبود علايم مرضي کودکان مبتلا به اختلال سلوک تاثير مثبتي داشته باشد يا خير، هدفي بود که پژوهش به قصد دستيابي به آنها انجام پذيرفت. روش اين پژوهش از نوع طرح نيمه تجربي (نيمه آزمايشي) بود که در آن نمونه اي شامل 20 نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک از مدارس شهر تبريز انتخاب و پس از جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايشي و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. در فرآيند طرح، گروه آزمايشي در مدت 10 جلسه تحت آموزش خودآموزي کلامي قرار گرفت و گروه کنترل هيچ مداخله اي دريافت نکرد. نتايج حاصل از روش تحليل کوواريانس يک طرفه، نشان داد که گروه آزمايشي در پايان نسبت به گروه کنترل از بهبود قابل توجهي در علايم مرضي اختلال سلوک برخوردار است. به عبارت ديگر کاربرد و آموزش خودآموزي کلامي موجب بهبود معني دار نشانه هاي مرضي دانش آموزان داراي اختلال سلوک شده بود.

 نسخه قابل چاپ