مقالات روانشناسی

هدف از اين پژوهش مقايسه اثربخشي درمان شناختي - رفتاري گروهي و مواجهه درماني در کاهش شدت علايم اختلال اضطراب اجتماعي و بررسي تاثير اين دو روش درماني در کاهش ميزان اضطراب کلي و افـسردگي همراه اين اختلال مي باشد. در قالب يک طرح تجربي پيش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل، آزمودني هاي پژوهش شامل 24 نفر دانشجوي دوره کارشناسي رشته هاي مختلف دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکي ايران بودند که تشخيص اختلال اضطراب اجتماعي داشتند و ابتدا به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و سپس به روش تصادفي به سه گروه 8 نفري (درمان شناختي - رفتاري گروهي، مواجهه درماني، و گروه کنترل ليست انتظار) اختصاص داده شدند. درمان شناختي - رفتاري گروهي و مواجهه درماني به مدت 12 جلسه و مطابق کتابچه راهنماي استاندارد براي آزمودني ها اجرا شد و گروه ليست انتظار هيچ نوع درمان دريافت نکردند. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه فوبي اجتماعي (SPIN)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، و پرسشنامه افسردگي بک نسخه  (BDI-II) 2جمع آوري شدند و براي تحليل داده ها از فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار و تحليل کوواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد که درمان شناختي - رفتاري گروهي از لحاظ اثر بخشي بر کاهش شدت اختلال اضطراب اجتماعي تفاوت معني داري با مواجهه درماني ندارد (0.84=(P. همچنين نتايج نشان داد درمان شناختي - رفتاري گروهي و مواجهه درماني، هر دو در مقايسه با گروه کنترل ليست انتظار به طور معني داري منجر به کاهش ميزان اضطراب کلي در اختلال اضطراب اجتماعي مي شوند (P=0.002). معلوم شد اين دو روش درماني ميزان افسردگي افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي را در مقايسه با گروه كنترل ليست انتظار کاهش مي دهند (به ترتيب P=0.001 و P=0.013)، اما در مقايسه با همديگر تفاوت معني داري ندارند (P=0.84). درمان شناختي - رفتاري گروهي و مواجهه درماني از لحاظ اثربخشي کلي در اختلال اضطراب اجتماعي تفاوت معني داري با هم ندارند، و در اثر اين دو درمان از ميزان اضطراب و افسردگي افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي کاسته مي شود.

 نسخه قابل چاپ