پاسخ به:مقالات روانشناسی
یک شنبه 3 اردیبهشت 1391 5:23 PM
| 4 : پژوهش هاي نوين روانشناختي (روانشناسي دانشگاه تبريز) زمستان 1388; 4(16):63-84. |
| اثربخشي واقعيت درماني گروهي بر نگرش نسبت به مصرف سيگار در دانش آموزان پسر سال اول متوسطه |
| پناه علي امير,شفيع آبادي عبداله,احقر قدسي |
|
هدف از اين پژوهش تعيين ميزان اثربخشي واقعيت درماني گروهي بر نگرش نسبت به مصرف سيگار است. جامعه مورد مطالعه شامل كليه دانش آموزان پسر پايه اول منطقه 2 شهر تبريز است. با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تك - مرحله اي 48 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه نگرش نسبت به مصرف سيگار استفاده شد و واقعيت درماني گروهي در بين گروه آزمايشي طي 10 جلسه، هر جلسه به مدت يك ساعت و چهل و پنج دقيقه انجام پذيرفت و جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t گروه هاي مستقل و آزمون t گروه هاي همبسته استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه نگرش نسبت به مصرف سيگار دانش آموزاني كه واقعيت درماني گروهي در بين گروه آزمايشي را دريافت كرده اند به طور معني دار و منفي، پايين تر از نگرش دانش آموزاني است كه واقعيت درماني گروهي را دريافت نكرده اند به عبارت ديگر واقعيت درماني گروهي در كاهش نگرش مثبت بالاي دانش آموزان پسر نسبت به مصرف سيگار تاثير دارد. |
| كليد واژه: واقعيت درماني گروهي، نگرش نسبت به مصرف سيگار |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
