مقالات روانشناسی

هدف: به منظور بررسي اثر حافظه فعال و خستگي شناختي بر عملكرد حل مسائل شناختي دانشجويان دختر و پسر، آزمايشي طراحي و اجرا شد. روش: ابتدا بر اساس شاخص پردازش اطلاعات (IPI)، 80 نفر دانشجوي دختر و پسر داراي ظرفيت موثر حافظه فعال، يک انحراف استاندارد بالاتر و پائين تر از ميانگين، از يک گروه 300 نفره انتخاب شدند و به طور تصادفي در 8 گروه 10 نفره جايگزين شدند. آزمايش داراي دو مرحله بود. در مرحله اول آزمودني ها در گروه هاي کنترل و آزمايش با مسائل تشخيصي قابل کنترل و غيرقابل کنترل روبه رو شدند و به دنبال آن در مرحله دوم به منظور مقايسه، گروه ها در موقعيت حل مساله قرار گرفتند. در نهايت، داده ها به وسيله تحليل واريانس سه راهه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات عملكرد حل مساله دانشجويان دختر و پسر از نظر آماري تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر، در موقعيت حل مساله عملكرد دانشجويان پسر از دانشجويان دختر بهتر بود. همچنين، نتايج نشان داد كه اثر اصلي متغير گروه (گروه كنترل و گروه آزمايش) و متغير حافظه (افراد با ظرفيت موثر حافظه فعال بالا و افراد با ظرفيت موثر حافظه فعال پايين) بر عملكرد حل مساله دانشجويان معنادار به دست آمد. به عبارت ديگر، در موقعيت حل مساله، عملكرد حل مساله افراد گروه كنترل در مقايسه با گروه آزمايش و افراد با ظرفيت موثر حافظه فعال بالا در مقايسه با دانشجويان داراي ظرفيت موثر حافظه فعال پايين، بهتر بود. اما، كنش متقابل هيچ يک از متغيرها معنادار نبود.
نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر، ضرورت توجه و تاکيد بر نقش محوري متغيرهاي خستگي شناختي و ظرفيت حافظه فعال را در مطالعه عملکرد افراد در موقعيت حل مساله مورد توجه قرار مي دهد.

 نسخه قابل چاپ