مقالات روانشناسی

اين پژوهش به بررسي تاثير آموزش خودگويي واقع گرابانه بر رضايت زناشويي زنان مي پردازد. روش آزمايش در اين پژوهش شامل زنان 20 تا 40ساله مراجعه کننده به پايگاه فرهنگي مسجد امام حسين در سه ماهه اول سال 1387 مي باشد. روش نمونه گيري اين پژوهش به صورت تصادفي ساده بود. براي انتخاب نمونه از جامعه آماري مورد نظر 20 نفر به صورت تصادفي از افراد مراجعه کننده به پايگاه انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (n=10) و گروه کنترل (n=10) قرار گرفتند. پرسسشنامه رضايت زناشويي به طور همزمان براي دو گروه اجرا شد. آموزش فن خودگويي واقع گرايانه بر گروه آموزش اجرا شد. از جلسه دوم 2 نفر از اعضا گروه آزمايش از ادامه کار منصرف شدند و تعداد نمونه 8 نفر شدند. پس از پايان جلسات آموزشي پرسشنامه رضايت زناشويي براي دو گروه اجرا شد. پژوهش از نوع طرحهاي آزمايشي (طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل) بود. روشهاي آماري مورد استفاده در اين پژوهش شامل آمار توصيفي و استنباطي بود و از آزمون تحليل کواريانس استفاده گرديد. نتايج به دست آمده از پژوهش نشان داد که آموزش خودگويي واقع گرايانه بر افزايش رضايت زناشويي و مولفه هاي آن موثر بوده است.