مقالات روانشناسی

معمولا به زوجها توصيه مي شود که براي افزايش هماهنگي و پرهيز از تعارضات، مهارتهاي ارتباطي خود را بهبود بخشند. اما مطالعاتي که هدفشان کاهش تعارضات زناشويي در مراکز مداخله و مشاوره خانواده است، محدودند.اين پژوهش با هدف تاثير آموزش برنامه ارتباط همسران برميزان تعارض زناشويي زوجهاي متعارض انجام شد. پژوهش حاضر شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و نمونه گيري در دسترس و جايگزيني تصادفي بود. جامعه آماري 440 زوج مرکز مداخله در بحران شهر اصفهان در 1387 بود. 30 زوج به طورتصادفي در دو گروه جايگزين شدند. زوجهاي گروه مداخله طي دو ماه هشت جلسه دو ساعته مهارتهاي ارتباط همسران (شرود، ميلر، و همکاران، 1992) آموزش ديدند. ابزار تحقيق پرسشنامه تعارض زناشويي (براتي و ثنايي، 1375) بود که پايايي آن ?.?? بدست آمد. داده ها با استفاده از آزمون t گروههاي همبسته و ضريب همبستگي پيرسون تحليل شدند. يافته ها نشان دادند که بين ميانگين نمرات پس آزمون زوجهاي گروه مداخله و گروه گواه تفاوت معنادار (P<0.05) وجود دارد. همين طور، تفاوت معناداري درميزان تعارض کلي تعارض زناشويي و حيطه هاي واکنشهاي هيجاني، جلب حمايت فرزندان، رابطه با اقوام و دوستان خود (0.05>P) ديده شد. اين برنامه درکاهش واکنشهاي هيجاني، جلب حمايت فرزندان، رابطه با اقوام و دوستان خود و ميزان کلي تعارض زناشويي زوجهاي متقاضي طلاق موثر بوده است.