مقالات روانشناسی

مقدمه: در اين پژوهش تاثير خستگي شناختي بر ميزان همنوايي مورد بررسي قرار گرفته است.
روش: به اين منظور 45 دانشجو به صورت خوشه اي انتخاب شدند که به طور تصادفي در 3 گروه 15 نفر جاي گرفتند. پژوهش داراي دو مرحله بود. در مرحله اول آزمودنيهاي گروه اول با مسائل شناختي قابل کنترل و آزمودنيهاي گروه دوم با مسائل شناختي غيرقابل کنترل روبرو شدند. گروه سوم به عنوان گروه کنترل، با مسائل شناختي روبرو نشده و فقط در مرحله دوم شرکت داشت. پس از آن در مرحله دوم تمام افراد گروه اول، دوم و سوم در شرايط آزمايشي همنوايي اصلي اش، مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحليل واريانس يک طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج نشان دادند که ميزان همنوايي در هر سه گروه، تفاوت معناداري دارد (p<0.001). نتايج آزمون تعقيبي توکي نشان داد که گروه روبرو با مسائل قابل کنترل (گروه اول)، همنوايي کمتر و گروه مواجه با مسائل غيرقابل کنترل (گروه دوم)، همنوايي بيشتري را نسبت به گروه کنترل بروز دادند (p<0.001).
نتيجه گيري: نتايج حاصله تلويحات مهمي درباره ماهيت شناختي همنوايي ارائه داده و مويد نقش خودگرداني در ادراک اجتماعي است.

 نسخه قابل چاپ