مقالات روانشناسی

اختلال نقص توجه همراه با بيش فعالي از بحث انگيزترين اختلالات دوران کودکي و نوجواني است که مطالعات گسترده و وسيعي در مورد آن انجام شده است. همچنين گزارش شده است اين اختلال با پيامدهاي منفي تحصيلي، رفتاري، اجتماعي و هيجاني نوجواني و بزرگسالي در ارتباط است و بي توجهي، تکانش وري و بيش فعالي ويژگيهاي بارز اين افراد هستند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثر بخشي خود تنظيمي رفتار توجهي، رفتار انگيزشي و خود تعليمي کلامي بر عملکرد رياضي و خود کارآمدي کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه همراه با بيش فعالي انجام گرفته است. روش مطالعه پژوهش نيمه تجربي است که روش نمونه گيري تصادفي انجام شده است. 40 نفر دانش آموز پايه سوم ابتدايي شهر تبريز داراي اختلال نقص توجه همراه که با بيش فعالي به طور تصادفي در 4 گروه جايگزين شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات عبارت بودند از: مصاحبه تشخيصي بر اساس ملاک هاي DSM-IV-TR، مصاحبه با والدين و معلمان، و پرسشنامه علايم مرضي کودکان ويژه معلمان. براي تحليل داده ها، از تحليل واريانس يک راهه و تحليل واريانس چند متغيره استفاده شده است. نتايج نشان دادند: الف) آموزش راهبردهاي خود تنظيمي رفتارهاي انگيزشي و خود تعليمي کلامي اثرات معنا دار مثبت بر ادراکات خود کارآمدي دانش آموزان مبتلا به نقص توجه همراه با بيش فعالي دارند. ب) آموزش راهبردهاي خود تنظيمي رفتارهاي توجهي، اثرات معنادار مثبت بر عملکرد رياضي دانش آموزان مبتلا به نقص توجه همراه با بيش فعالي دارد.