مقالات روانشناسی

پژوهش حاضر رابطه بين توانايي دستيابي به مواد شرح حال اختصاصي از حافظه و نشانه هاي استرس پس از سانحه را مورد بررسي قرار داده است. نمونه هاي اين مطالعه شامل يک گروه از مبتلايان به PTSD ناشي از جنگ، به عنوان گروه آزمايشي و دو گروه کنترل(Non PTSD و سالم) مي باشند که در متغيرهاي سن و هوش همتا شده اند. آزمودني ها پس از  تکميل مقياس تجديد نظر شده تاثير رويداد (IES R)، سياهه افسردگي بک (BDI)، سياهه اضطراب بک (BAI)، و مقياس هوش تجديد نظر شده وکسلر بزرگسالان (WAIS R)، به تکميل آزمون حافظه شرح حال (AMT) پرداختند. نتايج پژوهش نشان داد که افراد مبتلا به PTSD در مقايسه با گروه هاي کنترل قادر به بازيابي خاطرات اختصاصي کمتري بودند، کاهش اختصاصي بودن خاطرات در AMT با استرس پس از سانحه گسترده تري در گروه هاي داراي سابقه تروما همراه مي باشد و همچنين افرادي که داراي نشانه شناسي هاي شديدتري بودند، نواقص حافظه وسيعتري را نشان دادند. سرانجام، نتايج نشان داد که ميزان اين نواقص با نشانه هاي خاص PTSD رابطه مستقيمي دارد. داده هاي اين مطالعه برحسب دستيابي توافقي به مواد شرح حال اختصاصي در افراد مبتلا که منعکس کننده يک  فرآيند تنظيم اثر مي باشد، بحث شده  است.

 نسخه قابل چاپ