مقالات روانشناسی

هدف از پژوهش حاضر «بررسي اثربخشي مشاوره شغلي به شيوه سازگاري شغلي ديويس بر کاهش فقدان موفقيت فردي کارکنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهبهان» بود. طرح تحقيق نيمه تجربي و جامعه آماري شامل کليه کارکنان مرد دانشگاه در سال 1387 بودند، که تعداد آنها 157 نفر بود. براي انجام پژوهش 40 نفر از کارکنان مرد که در پرسشنامه فرسودگي شغلي مسلش در مقياس فقدان موفقيت فردي نمره بالاتر از صدک 50 را کسب کرده بودند، به طور تصادفي طبقه اي انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش 20) نفر) و گواه (20 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش به مدت هشت جلسه 90 دقيقه اي در جلسات مشاوره گروهي شرکت کردند. جلسات مشاوره گروهي به سبک نظريه سازگاري ديويس اداره مي شد. پس از اتمام جلسات، جلسه پيگيري (يک ماه بعد) انجام شد. براي تحليل داده ها از آزمون t گروه هاي مستقل و تحليل کوواريانس يک راهه (آنوا) استفاده شد. در سطح (P<0. 05) نتايج نشان داد که مشاوره شغلي به شيوه سازگاري شغلي ديويس بر کاهش فقدان موفقيت فردي کارکنان مرد در دو مرحله پس آزمون و پيگيري تاثير دارد.