مقالات روانشناسی

امروزه توسعه مهارت هاي رواني براي تعديل اضطراب در شرايط سخت رقابت از عوامل مهم موفقيت ورزشكاران در سطوح بالاي ورزشي به شمار مي آيد. هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه بين مهارت هاي رواني بااضطراب ورزشي در ورزشكاران نخبه ورزش هاي مختلف در شهرستان شيراز در سال 1387 است. روش اين تحقيق توصيفي واز نوع ميداني است. ابزار اندازه گيري شامل پرسشنامه سنجش مهارت هاي رواني اسميت، استچوتز و اسمول (1995) و پرسشنامه اضطراب ورزشي مارتن و همکاران (1990) است. روايي و پايايي اين پرسشنامه ها موفقيت آميز گزارش شدند. نمونه آماري تحقيق  128ورزشكار نخبه رشته هاي مختلف ورزشي است.پس از جمع آوري داده ها از روش هاي آمار توصيفي واستنباطي-ضريب همبستگي پيرسون براي تحليل داده ها استفاده شد. آزمون فرضيه هاي تحقيق نشان داد بين مهارت هاي رواني بامقياس اضطراب ورزشي (r=.20) رابطه معني داري وجود دارد. همچنين بين مهارت هاي رواني با خرده مقياس اعتماد به نفس(r=.35) رابطه معني دار مشاهده شده است وبا اضطراب بدني واضطراب شناختي به ترتيب (r=-.11 و r=-.12) همبستگي ضعيف و منفي وجود دارد. به عبارتي ورزشكاران نخبه با افزايش مهارت هاي رواني خود حد بهينه اي از اضطراب را براي رقابت هاي ورزشي تجربه كرده اند