مقالات بررسي ضايعات محصولات كشاورزي

عامل اصلي پوسيدگي گلگاه (BER) (blossom-end rot) بعنوان يک عارضه فيزيولوژيکي، عدم توازن بين انتقال آسيميلاتهاي برگي از طريق آوند آبکش و کلسيم به وسيله آوند چوبي به بافت تحتاني نهنج است که در طول دوره رشد سريع سلولي اتفاق مي افتد. و يک اثر متقابل بين شدت رشد ميوه و امکان جذب کلسيم توسط بخش تحتاني بافت ميوه وجود دارد. کمبود کلسيم در بافت مي تواند مربوط به دو عامل کمبود کلسيم در محيط ريشه يا توزيع نامناسب آن در مسير انتقال به ميوه ها در مراحل بحراني رشد ميوه باشد.
عواملي نظير شوري خاک، رطوبت، کوددهي و شدت تبخير و تعرق از مهمترين فاکتورهاي موثر در اين عارضه مي باشند و بروز آن با رشد سريع ميوه همبستگي داشته و ارقام با ميوه هاي درشت، حساسيت خاصي به آن دارند. شيوع اين عارضه تحت تاثير روش آبياري و در آبياري فارويي در مقايسه با آبياري قطره اي بيشتر است.
شوري بالا با کاهش فشار ريشه اي و محدود ساختن جذب آب تا حدود زيادي جذب کلسيم را کاهش مي دهد بگونه اي که جذب کلسيم با افزايش شوري به صورت خطي کاهش مي يابد. تاثير کوتاه مدت شوري بصورت کاهش جذب و انتقال کلسيم به ميوه، و اثر بلند مدت آن بصورت محدود کردن گسترش بافت آوندي در داخل ميوه و افزايش مقاومت در برابر جريان آب و در نتيجه کاهش انتقال کلسيم از قسمت فوقاني به قسمت تحتاني ميوه باشد. کلسيم از مسيري متفاوت از K, P, N به ميوه ها منتقل مي شود و شدت تعرق تا حدود زيادي بر ميزان انتقال صعودي Ca²⁺ تاثير دارد. اضافه نمودن کودهاي اصلي اغلب باعث افزايش شوري و ايجاد رقابت پتاسيم و احتمالا منيزيم با کلسيم مي شود. شيوع اين عارضه اغلب در شوري هاي حاصل از استفاده کودهاي اصلي بيش از شوري با NaCl تحريک مي شود. حتي در سيستم هاي هيدروپونيک در غياب نمکهاي سديم با افزايش نسبت K/Ca در محلول غذايي جذب کلسيم در EC بالا كاهش مي يابد.