مقالات بررسي ضايعات محصولات كشاورزي

اهداف مطالعه شامل بررسي ارزش اقتصادي ضايعات گندم در مراحل مختلف قبل و بعد از برداشت بر اساس تحقيقات موجود، ارايه راهكارها و تعيين صرفه جويي ريالي ناشي از اثر بخشي راهكارها در كاهش ضايعات بوده كه در سال 1382 تحليل شده است. جهت دستيابي به اهداف مطالعه، ابتدا بر اساس تحقيقات موجود ميزان ضايعات شناسايي و آنگاه سهمي را كه هر يك از مراحل در ايجاد ضايعات داشته تعيين و سرانجام پس از محاسبه ارزش ريالي آن، راهكارهاي كارشناسي براي كاهش ضايعات ارایه شده است.
طبق نتايج، متوسط ضايعات گندم در اثر ريزش يا افت طبيعي 31/2%، ضايعات مرحله كاشت و داشت بترتيب 2% و 3%، ضايعات مرحله برداشت شامل تاخير در برداشت 5% و شيوه برداشت 79/5% گزارش شده است. متوسط كل ضايعات درمراحل قبل از برداشت 1/18% معادل 6/1846 هزار تن برآورد شده است. متوسط ارزش ضايعات حاصله 9/2769 ميليارد ريال معادل 25/346 ميلون دلار محاسبه شده است. ضايعات گندم در مراحل بعد از برداشت (حمل و نقل و ريخت و پاش، بوجاري، انبارداري و تبديل) تا پخت نان 16% مشخص گرديد. ضايعات حاصله در مرحله پخت نان و مصرف خانوارها جمعا 65/16% محاسبه شده است. متوسط ضايعات گندم در مراحل بعد از برداشت تا مصرف خانوارها جمعا 65/32% معادل 05/1812 هزارتن به ارزش 1/2718 ميليارد ريال (6/339 ميليون دلار) مشخص شده است. طبق برآورد كارشناسي، اتخاذ راهكارهاي ارايه شده در مراحل مختلف قبل وبعد از برداشت محصول،مي تواند سالانه از ضايع شدن 04/3028 هزار تن گندم جلوگيري نمايد، بطوري كه صرفه جويي ريالي اين ميزان 9/2473 ميليارد ريال محاسبه شده است.