مقالات همايش ملي آموزش عالي و كارآفريني گذشته، حال، آينده

كار آفريني موضوعي است كه از اواخر قرن بيستم مورد توجه محافل آموزشي كشور هاي جهان قرار گرفته است و از آن به عنوان كليد پيشرفت و توسعه در آن عصر ياد شده. كه مي تواند در ايجاد اشتغال و رفاه اجتماعي نقش مهمي داشته باشد. كار آفريني باهدف تبديل فن آوري و دانش محققين به كسب وكار ايده ال زيباست و مي تواند پيامد هايي نظير افزايش بهره وري، ايجاد ثروت و رفاه را به دنبال داشته باشد. حمايت دانشگاهي در توسعه آن مي تواند ضريب موفقيت موسسات علمي و تحقيقاتي را تاحد شگفت آوري افزوني دهد. امروزه نياز كشور به توسعه كارآفريني در تمامي عرصه ها از جمله دانشگاهها بيش از پيش احساس مي شود. يكي از راهكارهاي موثر در اين رابطه راه اندازي و توسعه مراكز كار آفريني در دانشگاههاست. توسعه اين رويكرد مهم به گذشت زمان نيازمند است اما بايد در استفاده از پتانسيل، توانايي و علم فارغ التحصيلان شتاب نمود. معضل بيكاري در كشور با گذر از مرحله كارجويي به كار آفريني قابل حل مي باشد كه خود مستلزم پرورش دانشجوياني است كه در دوران تحصيل علاوه بر كسب دانش نظري، شيوه ها و مهارت هاي كارآفريني را نيز آموخته باشند. از اين طريق پايه هاي نظام ملي نوآوري مستحكم و زمينه براي تحقق توسعه مبتني بر دانايي فراهم مي شود. در اين مقاله نيز به بحث ضرورت توسعه كارآفريني در مراكز آموزش عالي پرداخته خواهد شد.