مقالات همايش ملي آموزش عالي و كارآفريني گذشته، حال، آينده

سازمان پديده اي اجتماعي به شمار مي آيد كه به طور آگاهانه هماهنگ شده و داراي حدود و ثغور نسبتا مشخصي مي باشد و براي تحقق هدف يا اهدافي، بر اساس يك سلسله مباني دايمي فعاليت مي كند. دانشگاه به عنوان يك سازمان مهم در اجتماع امروزي ميبايست جهت بقا و بهبود در جامعه از ساختار لازمي برخوردار باشد. ساختار عبارت است از الگوي روابط بين افراد، گروهها و واحدها در يك سازمان. ساختار سازماني تصريح مي كند كه وظايف، چگونه تخصيص داده شوند، چه كسي به چه كسي گزارش دهد و سازوكارهاي هماهنگي رسمي و همچنين الگوهاي تعاملي سازماني كه بايد رعايت شوند كدامند؟
در مقاله حاضر، با در نظر گرفتن ساختار فعلي دانشگاهها و مطالعه شرح وظايف آنها به جايگاه دانشگاهها در جامعه و انتظارات جامعه از دانشگاهها و ميزان مطلوبيت اين جايگاه پرداخته ايم. بر اين اساس با توجه به اجراي طرح كاراد سعي شده است به بررسي و تحليل ساختاري مراكز كارآفريني در دانشگاهها پرداخته شود. بر اين اساس ضمن مرور مستند ادبيات موضوعي مربوط به كارآفريني در دانشگاهها و موضوعات مرتبط با آن، ساختار بديعي معرفي گرديده كه در آن ضمن ايجاد ساختار مراكز كارآفريني، به ساختار مراكز رشد، دفتر ارتباط با صنعت، دفتر استعدادهاي درخشان، قطبهاي علمي توجه خاص گرديده و ساختار مشخص و منظمي براي تمامي اين مراكز در دانشگاهها معرفي مي شود. در پايان مقاله، موارد مذكور جمع بندي شده، بحث و نتيجه گيري، كاربردهاي مديريتي، و پيشنهادات مرتبط با آن جهت پيگيري تحقيقات مشابه در آينده ارايه شده است