مقالات همايش ملي آموزش عالي و كارآفريني گذشته، حال، آينده

از آنجا كه دانشگاهها به عنوان متوليان اصلي تربيت و پرورش منابع انساني متخصص در جامعه، نقش اساسي دارند، توجه به مقوله كارآفريني دانشگاهي به توسعه بهتر اين امر كمك مي نمايد.
شايد تغيير رويكرد دانشجويان و دانش آموختگان از كارجويي به كارآفريني به سبب درك اين مطلب است كه در دنياي امروز دانش آموخته اي نسبت به سايرين داراي مزيت رقابتي است كه پا را از حوزه دانش و محفوظات خود فراتر گذاشته و در حل مسايل عملي آن محدوده تخصصي، مهارت داشته و موفق عمل كند. به همين جهت است كه آموزش كارآفريني در دو حالت ساخت افته با برنامه هاي آموزشي گوناگون و بعضا با صرف وقت زياد و يا كارگاهها و سمينارهاي آموزشي كوتاه مدت مورد توجه بيشتري قرار مي گيرد.
دانشگاه مي تواند و انتظاري جز اين از دانشگاه نمي رود كه با تكيه بر رسالت اصلي خود عني آموزش و پژوهش، مسير كاربردي نمودن و بهره برداري از قابليتهاي ايجاد شده در دانش آموختگان را از طريق ايجادSME هاي دانش بنيان هموار و رشد مداوم دانشگاه، صنعت، دولت و ساير بخشهاي جامعه را در همه زمينه ها عينيت بخشد.
براي دستيابي به اين منظور به نظر مي رسد مي بايست تغييراتي در نوع و روش آموزش و نحوه تعامل دانشگاه با صنعت صورت گيرد