مقالات همايش ملي آموزش عالي و كارآفريني گذشته، حال، آينده

کارآفريني عامل توسعه اقتصادي و فرايند توليد دانش، ثروت، توسعه تكنولوژي و اشتغال مولد است و راز موفقيت کشورهاي صنعتي در اين است که در فرايند توليدي، علم، اطلاعات و تکنولوژي را جايگزين مواد خام و انرژي کرده اند. در سراسر دنيا دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي در توسعه كارآفريني ويژگي ها، جايگاه وکارکرد خاص خود را دارند. در اين ميان نظام دانشگاهي كشورهاي پيشرفته نسبت به كشورهاي در حال توسعه نقش بسيار زيادتري از نظر کمي و کيفي در آموزش، پژوهش، توسعه و ترويج كارآفريني دارند. بسياري از دولت ها تلاش مي كنند تا هر چه بيشتر دانشگاه ها را در امر كارآفريني و فعاليت هاي كارآفرينانه درگير كنند. در كشور ما اين مفهوم براي بسياري از دست اندركاران، تصميم گيران و افراد جامعه ناشناخته است. در شرايط كنوني اقتصاد كشور كه با مسايل اجتماعي و اقتصادي مهمي روبروست، نقش دانشگاه ها در توسعه كارآفريني اهميت مي يابد. دانشگاه ها در گذشته نتوانسته اند نقش شايسته خود را در امر كارآفريني ايفا نمايند و امروزه هم در اين مسير با موانع زياد و گوناگون سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي رو به رو هستند. بخشي از اين مشکلات به نظام آموزشي، ساختار و عملکرد آن و بخشي نيز به مسايل کلان دولت و جامعه و ارتباط ميان آنها مربوط مي شود. به طور کلي اين مقاله در خصوص موانع توسعه كارآفريني در دانشگاه هاي كشور تهيه و تدوين شده است. در اين مقاله تلاش مي شود که اهميت کارآفريني در دنياي کنوني و در جامعه ايران بيان شده، جايگاه و وضعيت موجود و مطلوب دانشگاهها در پاسخگويي به اين نياز اساسي ارزيابي و تعيين گردد. بي شک در حرکت و تحول از وضع موجود به وضع مطلوب موانع متعدد و پيچيده اي وجود دارد که شناخت دقيق آنها هدف اصلي تدوين اين مقاله است. در پايان راه حل هاي مناسب جهت رفع موانع ارايه مي شود