مقالات همايش ملي آموزش عالي و كارآفريني گذشته، حال، آينده

كارآفريني به عنوان يك پديده نوين در اقتصاد نقش موثري را در توسعه و پيشرفت اقتصادي كشورها يافته است. كارآفريني در اقتصاد رقابتي و مبتني بر بازار امروزه داراي نقش كليدي است. به عبارت ديگر در يك اقتصاد پويا، ايده ها، محصولات و خدمات همواره در حال تغيير مي باشند و در اين ميان كارآفرين است كه الگويي براي مقابله و سازگاري با شرايط جديد را به ارمغان مي آورد. از اين رو در يك گسترده وسيع تمام عناصر فعال در صحنه اقتصاد (مصرف كنندگان، توليد كنندگان و سرمايه گذاران) بايد به كارآفريني بپردازند و به سهم خود كارآفرين باشند.
آنچه دراين رابطه اهميت دارد اين است كه عليرغم اهميت روزافزون اين پديده و نقش فزاينده آن در اقتصاد جهاني كمتر به اين موضوع پرداخته ميشود. وضعيت اقتصادي كشور و تركيب جمعيتي امروزه بيش از پيش مارا نيازمند يافتن زمينه هاي پيشرو در صحنه اقتصادي مي كند و در اين راستا ضرورت داشتن مدل، الگوها و راهكارهاي مناسب جهت آموزش، تربيت و استفاده بهينه از نيروي فعال و كارآفرين بيشتر مي شود.
مطالعات انجام شده بر روي عملکرد موسسات کوچک و متوسط(SMEs)  و موسسات نوپاي فناور (NTBF) نشان دهنده نقش موثر اين موسسات در کارآفريني، ارتقاي فناوري و توسعه اقتصادي جوامع از يک سو و خطر ناپايداري آنها در سالهاي ابتدايي تاسيس از سوي ديگراست. عليرغم اين نقش موثر، موسسات درسالهاي ابتدايي تاسيس به دليل هزينه هاي بالاي راه اندازي به ويژه در زمينه هاي فناوري و فقدان تجربه موسسين، اين ريسک در موسسات فعال در زمينه فن آوري بسيار شديدتر است و عملا بسياري از فارغ التحصيلان دانشگاهها را از راه اندازي يک موسسه خصوصي منصرف مي کند.
انکوباتورها يا مراکز رشد با ايده کاهش ريسک راه اندازي و بالا بردن ضريب موفقيت موسسات نوپا و تقويت نقش مثبت آنان در کارآفريني، کاهش فاصله علم و صنعت و کاستن هزينه هاي تحقيقاتي مربوط به تجاري سازي، در بسياري از کشورهاي دنيا تجربه شده است که مطالعات انجام شده حاکي از عملکرد بسيار مثبت آنان است.
هدف از اين مقاله که با استفاده از منابع موجود و تحقيقات انجام شده در اين زمينه صورت گرفته، معرفي انکوباتورها و نقش موثر آنها بر کارآفريني است.