مقالات ادبيات تطبيقي خودي از نگاه ديگري

استعمار، تنها به غارت دارايي ها و نعمتهاي آفريقا و يغماي منابع سرشار اين قاره پهناور اکتفا نکرد و با خدمت گرفتن سياهان در مزارع و ارتش، نهايت بهره را از نيروي انساني آن برد. جور و ستم زالوصفتانِ سفيدپوست همچون داغي بر دل مردم رنج کشيده آفريقا به يادگار مانده است. چگونه مي توان درد اجداد و نياکان خود را از ياد برد؟ آتش کينه و حقد گذشته را با کدام آب مي توان خاموش کرد؟
احمدو کوروما (Ahmadou Kourouma) نويسنده ساحل عاجي، ذلت و خواري پدران خود را فراموش نکرده است. او در رمان سياسي انتقادي خود منه، تحقير و تحريک outrages et défis)  (Monné، داستان ورود استعمار و پي آمدهاي آن را نقل مي کند. سالها بعد از انتشار اين رمان، کوروما ادامه ماجراي مصائب کشورهاي آفريقايي را در کتاب ديگري به نام در انتظار راي حيوانات وحشي (En attendant le vote des bêtes sauvages) حکايت مي کند. اين بار هدف انتقادهاي گزنده او ديکتاتورهاي آفريقايي و حکومتهاي خونريز آنها مي باشند. احمدو کوروما زشت ترين صحنه هاي تاريخ بشر را با زباني طنز آميز و شاد به تصوير مي کشد و بي پروا، پرده از جنايات استعمارگران و دست نشاندگان آنها بر مي دارد. خامه قدرتمند و سبک منحصر به فرد اين نويسنده مستعد، حربه او براي مبارزه و ارشاد و افشاگري است.
در اين مقاله به بررسي دو دوره عمده درتاريخ کشورهاي آفريقاي سياه يعني دوران استعمار و دوران استقلال يا استعمار نو از نگاه انتقادي احمدو کوروما مي پردازيم.