مقالات مربوط به بحران آب

در مناطق خشک و نيمه خشک مانند کشور ما عمده ترين عامل مصرف منابع آب تبخير -تعرق مي باشد. لذا آگاهي از تغييرات آن و ساير پارامترهاي اقليمي نقش موثري در برنامه ريزي، توسعه و مديريت منابع آب ايفا مي کند. در اين پژوهش روند تغييرات درازمدت تبخير و تعرق گياه مرجع، دماي متوسط و بارندگي در مقياس ماهانه مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور ابتدا کل ايستگاههاي سينوپتيک ايران با استفاده از اقليم دومارتن اقليم بندي شد. تحقيق حاضر در اقليم نيمه خشک ايران انجام شده است که در آن 14 ايستگاه سينوپتيک با دوره آماربرداري حداقل 30 ساله به سه روش کمترين مربعات خطا، منکندال و والد-وولفوويتز مورد بررسي قرار گرفته است. تبخير تعرق گياه مرجع با استفاده از روش فائو پنمن مونتيث محاسبه شده است. نتايج بررسي در کل دوره آماري نشان داد که به طور متوسط براي پارامتر تبخير تعرق 24 درصد ايستگاهها روند مثبت، 29 درصد منفي و 47 درصد بدون روند مي باشد. به طور مشابه براي پارامتر دما 22 درصد ايستگاهها روند مثبت، 14 درصد روند منفي و 64 درصد فاقد روند مي باشند. نتايج روند بارندگي نشان داد که بارندگي در اکثر ايستگاهها فاقد روند معني داري مي باشد. نتايج روش من -کندال به روش کمترين مربعات خطا بيشتر مطابقت دارد. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان اذعان کرد که برخي از مناطق در سال هاي آينده با افزايش دما و تبخير تعرق روبرو خواهند بود.