مقالات مربوط به بحران آب

در چند دهه اخير تغيير اقليم و عدم وقوع بارشهاي کافي و به موقع و در نتيجه عدم تامين آب مورد نياز گياهان کشت شده، محدوديت اراضي قابل کشت و منابع آب، همچنين توزيع ناهمگون زماني و مکاني آب شيرين به لحاظ کمي و همچنين رشد سريع و روزافزون جمعيت جهان و به ويژه کشور ما ايران در دهه هاي اخير، سبب بروز مشکلات روزافزون در تامين منابع آب مورد نياز مصارف مختلف شده است. يکي از شروط اصلي تامين نيازهاي غذايي جمعيت روزافزون جهان دسترسي به کشاورزي پايدار و توسعه آن مي باشد. براي نيل به چنين هدفي بايستي با اتخاذ راهکارهاي مناسب از وارد آمدن خسارت به سيستم منابع آب و خاك محدود هر منطقه اي جلوگيري شود. يکي از راهکارهاي مديريتي که در دهه هاي اخير براي استفاده پايدار از سيستم منابع آب مناطق مختلف جهان مخصوصا در مناطق خشک مورد استفاده قرار ميگيرد، برداشت تلفيقي از منابع آب سطحي و زيرزميني مي باشد. از جمله محاسن روش بهره برداري تلفيقي را ميتوان به ارزان تر شدن پروژه تامين آب، استفاده بيشتر دراز مدت از آبهاي سطحي، کم شدن حجم مخازن سدها، کمتر شدن تلفات تبخير و تعريق در محل اشاره نمود. استفاده ترکيبي از تکنيک هاي بهينه سازي و شبيه سازي يک روش مفيد و قدرتمند در تعيين استراتژيهاي مديريتي و طراحي براي توسعه بهره بردار تلفيقي بهينه از منابع آبهاي سطحي و زيرزميني مي باشد در تحقيق حاضر سعي شده است به بررسي روشهاي برداشت تلفيقي که مورد مطالعه قرار گرفته است، پرداخته شود.