مقالات مربوط به بحران آب

شوري آب ازجمله پارامترهاي مهمي است که بايد در بررسي کيفيت آبهاي زيرزميني مدنظر قرار گيرد. از آنجاييکه برآورد دقيق شوري آب هاي زيرزميني نيازمند صرف زمان و هزينه زياد است لذا از روش هاي زمين آماري جهت تخمين در مکان هاي نمونه برداري نشده مي توان بهره جست. هدف اصلي از اين تحقيق مقايسه روشهاي ميانيابي زمين آمار که شامل کريجينگ، لوگ کريجينگ و کوکريجينگ (با متغير کمکي TDS) و NDW و IDW با توانهاي 1 و 2 و 3 است. اطلاعات مربوط به هدايت الکتريکي که از تجزيه و تحليل تعداد 122 حلقه چاه آب (در محدوده عمق بين 3 متر تا 300 متر) در سال 1386 در محدوده دشت داراب به دست آمده اند. ارزيابي روش هاي تخمين از با تکنيک cross validation با معيارهاي MAE, MAB, RMSE استفاده گرديد. نتايج کلي اين تحقيق حاکي از آن است که روش کو کريجينگ بهمراه متغير کمکي TDS نسبت به ساير روشهاي استفاده شده برتري داشته و تخمين آن از درجه اعتبار بيشتري برخوردار است. نقشه هاي تخمين حاصله مي توانند کمک شاياني به بهره برداران آب زيرزميني کنند.