مقالات مربوط به بحران آب

انديشمندان و برنامه ريزان امور آب در بحث مديريت منابع آبي از دو ديدگاه مديريت ريسک و مديريت بحران سخن به ميان مي آورند. منظور از مديريت ريسک اتخاذ تدابير و اعمال روش هاي گوناگون به منظور کاهش خطرات احتمالي حوادث آينده مي باشد. در مديريت بحران برنامه ريزان به اتخاذ تدابير و شيوه هاي لازم براي مقابله در صورت وقوع حادثه مي انديشند. باتوجه به رشد نسبتا بالاي جمعيت، گسترش شهر نشيني، افزايش سطح رفاه زندگي، توسعه کشاورزي و صنايع در سال هاي اخير که موجب افزايش تقاضاي آب گرديده است و از طرفي کاهش نزولات جوي کشور، اصلاح الگوي مصرف در بخش هاي مختلف شهري، روستايي، کشاورزي و صنعتي مناسب ترين و منطقي ترين راه حل مديريت بحران هاي موجود به نظر مي رسد. اصلاح الگوي مصرف که به معني نهادينه کردن روش صحيح استفاده از منابع کشور است باعث مي شود تا علاوه بر پيشرفت علمي ناشي از ارتقاي فن آوري در طراحي و ساخت وسايل و تجهيزات بهينه مطابق با استانداردهاي جهاني، فرصت توزيع مناسب منابع و به تبع آن پيشرفت در ديگر بخش هايي که کمتر مورد توجه بوده است نيز فراهم گردد. با توجه به اينکه ايجاد منابع توليدي جديد و بهره برداري ازآن در گرو سرمايه گذاري وسيع ارزي و زمان طولاني است در اين مقاله ضمن طرح و بيان اهميت مديريت بحران منابع آب وضعيت مصرف آب در بخش هاي شهري، صنعتي و کشاورزي بررسي شده است و سپس به راهکارهاي اصلاح الگوي مصرف آب در بخش هاي مختلف اشاره خواهد شد. فرهنگ سازي پايدار، اطلاع رساني، تشويق و تنبيه مشترکين، بهبود و اصلاح وسايل انتقال آب، استفاده از روشهاي آبياري مناسب، نصب کنتورهاي هوشمند بر روي چاه ها، اصلاح نظام قيمت گذاري، اصلاح نظام تخصيص آب بر اساس نياز کشاورزي و مصرف شرب از جمله راهکارها در اين راستا مي باشند.