مقالات مربوط به بحران آب

اين مطالعه با هدف ارزيابي شاخص هاي تحمل به خشکي در 16 هيبريد آفتابگردان (حاصل از تلاقي 4 لاين نر عقيم و 4 لاين رستورر در سال زراعي 1386) انجام شد. آزمايش در قالب دو طرح بلوك کامل تصادفي با سه تکرار در دو سطح آبياري پس از 50±5 و 150±5 ميليمتر تبخير از تشتک تبخير کلاس A در سال 1387 در ايستگاه تحقيقاتي دانه هاي روغني خوي اجرا گرديد. برخي از شاخص هاي مقاومت به خشکي مشتمل بر ميانگين بهره وري MP، ميانگين هندسي بهره وري GMP، شاخص تحمل TOL، شاخص حساسيت به تنش SSI و شاخص تحمل به تنش STI برآورد شدند. ضرايب همبستگي اين شاخص ها يکديگر در مورد MP، GMP و STI در شرايط تنش و بدون تنش بسيار معني دار شد. با توجه به اينکه شاخص STI با شاخص هاي MP و GMP همبستگي معني دار داشت و با توجه به اينکه اين شاخص به طور موثر ژنوتيپ هاي گروه A را از ساير گروهها تفکيک کرد، بنابر اين به عنوان مناسب ترين شاخص براي گزينش ژنوتيپ هاي مقاوم به خشکي معرفي مي شود. هم بستگي رتبه ژنوتيپ ها بر اساس اين شاخص و عملکرد روغن در شرايط تنش و بدون تنش به ترتيب برابر 0.94 و 0.92 بود. نمودار سه بعدي OILYP، OILYS و STI نيز ترسيم شد که نتايج مقايسه ميانگين شاخص ها و نمودار نشان مي دهد هيبريدهاي R26 * CMS52 و R46 * CMS52 مقاومترين هيبريدها نسبت به تنش خشکي هستند.