مقالات مربوط به بحران آب

هدف از انجام اين مطالعه بررسي آب مجازي به عنوان راهکاري جهت مقابله با بحران آب در کشورهاي دچار خشکسالي مي باشد. در اين مطالعه از شاخص متوسط ميزان آب مجازي يک محصول VWC به عنوان روش برآورد ميزان آب مجازي استفاده گرديد. ميزان بهينه واردات مواد غذايي براي کشورهاي مختلف با توجه به برخورداري آنها از منابع آب، زمينهاي کشاورزي و ساير منابع توليد و همچنين سياست هاي امنيت غذايي کشور متفاوت است. به نظر مي رسد بازنگري در سياست هاي مديريت منابع آب در جهت توسعه تجارت آب مجازي بر مبناي مزيت نسبي و همکاري همه بخشها ضروري باشد. از انجا که توليد کشاورزي يک فعاليت پر مصرف مي باشد فقدان آب مستقيما آن را محدود مي کند با اين حال اين امر مي تواند از طريق واردات مواد غذايي از خارج جبران شود هر چند به واسطه حساسيت هاي سياسي، تلاش براين بوده است که از اين کار اجتناب شود. در ايران هرچند موفقيت در توليد داخلي غلات چشمگير بوده اما با توجه به محدوديت رو به افزايش منابع آب نمي توان اين روند را حفظ نمود. همچنين کم آبي اساسا در آينده بدليل استفاده بدون برنامه ريزي و نه بدليل کمبود آب خواهد بود. نتايج تحقيق نشان مي دهد که واردات مواد غذايي در ايران هنوز با هدف تجارت آب مجازي صورت نمي گيرد در صورتي که مي توان با بهره گيري از الگوهاي جديد جهت ارزيابي جايگاه کشور از نظر مزيت نسبي در توليد محصولات کشاورزي و تغيير سياستهاي واردات و صادرات مواد غذايي با رعايت اصول امنيت غذايي، منافع حاصل از آن را در ديگر بخشها سرمايه گذاري کرد و با بحران آب در کشور هاي دچار خشکسالي به مقابله پرداخت.