مقالات مربوط به بحران آب

تنش خشکي مهمترين عاملي است که در بيشتر مراحل رشد گياهان زراعي بروز يافته و با ايجاد محدوديت در رشد، دستيابي به عملکرد بالا را دشوار مي سازد. خشکسالي معمولا به صورت کاهش جريانات سطحي، افت سطح آب زير زميني، تشديد تبخير و تعرق، کاهش رطوبت خاک و هوا، کمبود آب، نابساماني اقتصادي و اجتماعي و استيلاي فقر چهره شوم خود را ظاهر مي کند. براي مبارزه با اين بلاي طبيعي راهي جز برنامه ريزي، بهبود مديريت شيوه هاي مصرف آب، بهره وري بهتر از آب و کشت ارقام مقاوم به خشکي وجود ندارد. در اين رابطه آزمايشي در قالب طرح اسپليت پلات با سه تکرار بر روي ارقام گندم در کرمان به عنوان يکي از مناطق خشک و نيمه خشک و متاثر از خشکسالي به منظور شناسايي ارقام مقاوم به خشکي به اجرا در آمد. ترکيبات تيماري شامل 33 رقم (اميد، روشن، طوس، يک نژاد، دژ، نويد، گاسپارد، داراب، الوند، بک کراس روشن بهاره و زمستانه، رسول، قدس، مهدوي، هيرمند، آذر 2، الموت، شيرودي، کوير، هامون، تجن، چمران، اترک، زرين، شيراز، فلات، مرودشت، شهريار، خزر يک، پيشتاز، گاسکوژن، سايسون، سرداري) و تنش آب و آبياري بود. نتايج نشان داد اثرات خشکي و واريته بر صفات عملکرد دانه و اجزاي عملکرد (تعداد خوشه در متر مربع، تعداد دانه در خوشه و وزن هزار دانه)، عملکرد بيولوژيک و شاخص برداشت معني دار بود و تنش خشکي سبب کاهش عملکرد دانه و بيولوژيک شد. در شرايط تنش خشکي عملکرد دانه ارقام روشن، کوير، بک کراس روشن زمستانه، زرين، الوند و اميد 1.73 برابر بيشتر از مابقي ارقام بود. بنابراين اين ارقام براي کشت در دوران خشکسالي و در شرايط خشک ارجحيت دارند.