مقالات مربوط به بحران آب

خشکسالي پديده اي آرام، مرموز و خزنده است. کشور ما از سال 1387 -1377 تا کنون (قريب 10 سال) درگير بلايي مترقبه خشکسالي مي باشد. و هر ساله خسارات متعددي به بخش هاي مختلف مناطق نيمه خشک و بياباني وارد مي سازد و مسايل اجتماعي- اقتصادي منطقه را تحت تاثير قرار مي دهد. وضعيت خشکسالي و اثرات آن در چهار صورت بحراني، کمبود آبي، تنش آبي و وضعيت قابل تحمل طبقه بندي مي شود. لزوم آمادگي و عبور از اين پديده بر همگان مبرهن است در اين راستا طرح هاي مقابله با خشکسالي و مديريت فعال آن، از ضروري ترين ابزار طراحي سيستم هاي پايش خشکسالي مي باشد که اطلاعات استخراج شده از آنها تعيين کننده نوع عمليات مقابله با خشکسالي و زمان شروع آنها مي باشد. چنين سيستم هايي با استفاده از شاخص هاي خشکسالي طراحي مي گردند و هم اکنون شاخص هاي متفاوتي براي آن تعريف شده است. در اين تحقيق از شاخص هاي CZI و MCZI که از شاخص هاي مطرح پايش خشکسالي در سطح جهاني مي باشند استفاده گرديده است و از داده هاي سال هاي 1963 تا 2003 (41 سال) مربوط به ايستگاه سينوپتيک زابل استفاده گرديد. بر اساس نتايج به دست آمده پس از تکميل و تصحيح داده ها و برازش توزيع مناسب براي شاخص موردنظر خشکترين سال با به کارگيري شاخص1973 CZI ،  1987و 2001 مي باشد و براي شاخص MCZI خشکترين سال 1964 مي باشد. نتيجه گيري اينکه شاخص CZI در مقايسه با MCZI کارايي مناسب تري براي بررسي و پايش خشکسالي در زابل را داشته و دوره هاي خشکسالي را به نحو مطلوب تري ارايه مي دهد.