دانلود مقالات مربوط به صنعت نفت

يکي از مهمترين تجهيزات موجود در واحدهاي پالايشگاهي و پتروشيميايي، برج تقطير است. به همين خاطر در بعضي مراجع از آن به عنوان قلب واحد ياد شده است. در افزايش ظرفيت واحدهاي شيميايي، برج هاي تقطير همواره جزو گلوگاه هاي اصلي محسوب مي شوند. روش متداول مورد استفاده براي بهينه سازي برج هاي سيني دار، تعويض سيني ها با سيني هاي ويژه و يا استفاده از آکنه به جاي سيني  است. اما روش جديدي که به تازگي ظهور نموده است، استفاده از شبيه سازهاي هيدروديناميکي مي باشد. براي اجتناب از وقوع پديده هاي نامطلوبي نظير انواع طغيان، اين برج  ها به گونه اي طراحي مي شوند که حداکثر در نقطه حدود 85 % طغيان کار کنند. بدين ترتيب همواره 15% از ظرفيت برج بدون استفاده باقي مي ماند. اما با استفاده از شبيه سازهاي هيدروديناميکي که قادر به شبيه سازي دقيق برج هاي تقطير مي باشند، مي توان با پيش بيني وقوع پديده هاي نامطلوب و با استفاده از يک الگوي کنترلي مناسب، ظرفيت عملياتي برج هاي تقطير را به بالاي 95% طغيان رساند. بدين ترتيب با صرف هزينه اندک، مي توان به عنوان نمونه ظرفيت يک برج پالايشگاهي را بيش از 10% افزايش داد. اين روش براي نخستين بار در سال 1997 توسط شرکت 2^nd point و با حمايت مالي سازمان انرژي ايالات متحده در مقياس نيمه صنعتي به اجرا درآمد. نتايج حاصله نشانگر کارآمدي روش در بهينه سازي برج هاي تقطير مي باشد. در اين مقاله ضمن معرفي مختصر شبيه سازهاي هيدروديناميکي و نحوه بهينه سازي برج هاي سيني دار به کمک آنها، راهکاري براي دستيابي به اين فن آوري ارايه شده است.