دانلود مقالات مربوط به جامعه ایمن شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش هاي آماده سازي شغلي و كسب و كار بر توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار تهراني انجام شده است. با توجه به اينكه توانمندسازي يكي از مهمترين ويژگي هايي است كه مي تواند بر اشتغالزايي موثر واقع شود، از اين رو، تحقيق حاضر در اين راستا صورت گرفته و با ارايه آموزش آماده سازي شغلي و كسب و كار درصدد است تا اثرات آن را در توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار تهراني تعيين نمايد. جامعه آماري تحقيق شامل 14000 نفر است كه 10 درصد آن يعني 1400 نفر به عنوان گروه نمونه اوليه در نظر گرفته شد، سپس 700 نفر از بين آن ها به طور تصادفي از شمال، جنوب، شرق و غرب شهر تهران انتخاب شدند و پيش آزمون براي آن ها اجرا شد، 350 نفر كه پايين ترين نمرات را در آمادگي شغلي و مهارت هاي كسب و كار بدست آوردند به عنوان گروه نمونه تحقيق (175 نفر بعنوان گروه آزمايشي و 175 نفر بعنوان گروه كنترل) در نظر گرفته شدند.
ابزار تحقيق شامل چهار پرسشنامه محقق ساخته به نام هاي: 1) اطلاعات فردي-شغلي؛ 2) آماده سازي شغلي؛ 3) مهارت هاي كسب و كار (داراي چهار زيرمقياس انگيزه پيشرفت؛ ارزيابي عادات كاري؛ گرايش هاي كارآفريني؛ و تمايلات كسب و كار)؛ 4) توانمندسازي (با سه زيرمقياس فردي، اجتماعي و اقتصادي) مي باشد. روش هاي آماري بکار گرفته شده آزمون t همبسته، t مستقل و MANCOVA است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد آموزش آماده سازي شغلي و كسب و كار بر توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار (در گروه آزمايش) موثر بوده و منجر به افزايش توانمندي آن ها (a=0.01) شده است. علاوه بر اين، مشخص گرديد که در پيش آزمون تفاوت چنداني بين دو گروه (آزمايش و کنترل) مشاهده نمي شود، ولي در پس آزمون نمرات گروه آزمايش بالاتر از نمرات گروه کنترل (a=0.01) مي باشد که اين امر در نتيجه ارايه آموزش مهارت هاي شغلي و كسب و كار است. بنابراين، نتيجه گيري مي شود آموزش آماده سازي شغلي و كسب و كار بر توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار تهراني موثر است و باعث افزايش توانمندي آن ها در ابعاد فردي، اجتماعي و اقتصادي مي شود. از اين رو، توسعه و ترويج اينگونه برنامه هاي آموزشي براي شهروندان زن جوياي كار توصيه مي گردد و در تحقيقات بعدي پيشنهاد مي شود كه اثرات اين برنامه هاي آموزشي بر توانمندسازي شهروندان مرد جوياي كار تهراني نيز مورد بررسي قرار گيرد.

جايگاه مهار درجه كنترلي است كه افراد تصور مي كنند بر رويدادهاي زندگي دارند. كساني كه معتقدند، تلاش هايشان مي تواند امور را تغيير دهد، جايگاه مهار آنها دروني است و افرادي كه سرنوشت، شانس يا قدرت ديگران را در امور زندگي موثر مي دانند جايگاه مهار بيروني دارند. افراد كه جايگاه مهار بيروني دارند، عصبي، مملو از كينه، بي اعتماد و تحريك پذيرند، در حالي كه افراد داراي جايگاه مهار دروني ويژگي هايي نسبتا بر عكس دارند. راهبردهاي تصميم گيري نيز در آنها متفاوت است، به طوري كه دروني ها تمايل دارند، راهبردهاي خوب را حفظ كنند و راهبردهايي را كه به شكست منتهي مي شود، كنار بگذارند. گزارش شده است اشخاصي كه تحت تاثير منبع دروني كنترل هستند، روي هم رفته سالم تر و مثمر ثمرتر، هدف مندتر هستند؛ در جستجوي اطلاعات بر مي آيند و بهتر با مسايل برخورد مي كنند، در حالي كه بيروني ها نشانه هايي از بي حالي و رخوت را به نمايش مي گذارند.