دانلود مقالات مربوط به جامعه ایمن شهر تهران

تصادفات رانندگي منجر به جرح، مرگ، معلوليت و درد، كاهش بهره وري، سوگواري، مشكلات اجتماعي-رواني و همچنين تخريب گسترده اموال مي شوند؛ در حاليكه برنامه ريزي مناسب در حمل و نقل مي تواند بر افزايش سطوح ايمني و كاهش ميزان موارد ياد شده تاثير مستقيم بگذارد. بحران ايمني معابر، مرگ و ميرها، آسيب ها و هزينه هاي ناشي از حوادث رانندگي يكي از چا لش هاي مهم سلامت، بهداشت عمومي و توسعه كشورها است و قربانيان اصلي آن افرادي هستند كه اغلب آن ها در سنين 15 تا 44 ساله و به ويژه جوانان هستند.
در ايران حوادث رانندگي دومين علت مرگ و مير بعد از بيماري هاي قلب و عروق را به خود اختصاص مي دهند و بيشترين علت مراجعه به مراكز اورژانس و ا تاق هاي عمل، حوادث رانندگي در اثر كمبود ايمني معابر است. تجزيه و تحليل دقيق تصادفات تا حد زيادي بستگي به آگاهي رانندگان، وسايل نقليه، راه ها و ارتباط ميان آن ها دارد.
در مقاله حاضر و در بخش نخست به ارزيابي وضعيت موجود ايمني معابر شهري و غير شهري ايران به طور اجمالي پرداخته شده است. اين ارزيابي با ارايه دو نمودار تعداد تصادفات شهري و غير شهري-نمودار هاي شماره (1) و (2) - و در نهايت با ارايه نمودار شماره (3) كه دو نمودار پيشين را مورد مقايسه قرار مي دهد تكميل مي گردد. در بخش بعدي راهكارهاي متناسب با امكانات و توانايي هاي متخصصين، قانونگذاران و اجراكنندگان قانون در ايران مورد بحث و ارزيابي قرار گرفته است كه با توجه به آن ها مي توان تا حدود مناسبي از خسارات مختلف ناشي از سطوح پايين ايمني در معابر ايران پيشگيري نمود.
در بخش پاياني نيز با استفاده از بخش پيشين نتيجه گيري هايي انجام شده است كه قادر خواهيم بود با بكارگيري آن ها درك عميق تري از روش هايي كه امروزه در كشورهاي پيشرفته دنيا براي نجات جان و مال انسان ها در راه هاي درون و برون شهري مورد استفاده قرار مي گيرند دست يافت.