دانلود مقالات صنعتی

در عصر کنوني که سرعت سرسام آور تغييرات به شدت بر پيچيدگي هاي بازار رقابتي افزوده است، نکته مهم آن است که چگونه بايد مجموعه استراتژي هاي سازمان را به موقع و به درستي روزآمد کرد تا بتوان به شيوه اي اثربخش و مداوم، آثار تعيين کننده عوامل تغيير را کنترل نموده و بهترين تصميمات ممکن را بخصوص در شرايط ناپايدار و عدم اطمينان اتخاذ نمود.
در اين راستا استراتژي هاي مبتني بر تحقيق و توسعه، بسيار حياتي مي باشد. زيرا اثر بخشي اجراي چنين استراتژي هايي نه تنها عمدتا بهترين پاسخ به فرآيند تحول جهاني محسوب مي شود بلکه خود مي تواند سازمان را به منشا تحول منطقه اي، ملي يا جهاني تبديل کند.
از سوي ديگر تصميمات و عمليات اجرايي استراتژي هاي تحقيق و توسعه جز رويکردهاي با ريسک بالا خصوصا در جهت گيري سازمان به کسب شاخص هاي جهان ترازي، محسوب مي شود. در چنين فضايي مساله اساسي اين خواهد بود که چگونه مي توان سهم بهينه اي از استراتژي هاي مبتني بر تحقيق و توسعه را ( با توجه ريسک بالاي اين نوع سرمايه گذاري ها) به موقع و به درستي اتخاذ نمود که بهترين تاثير را در گذار به تراز جهاني براي سازمان به همراه داشته باشد.
در اين مقاله ابتدا به تبيين دقيق جايگاه مراکز تحقيق و توسعه در اجراي استراتژي هاي رقابتي و پتانسيل تحول آفريني اين مراکز در سازمان هاي استراتژي محور و کارکرد ويژه آن نيز در فرآيند مديريت تحول مي پردازيم و در چارچوب فرآيند مديريت استراتژيک، يک مدل تطبيقي برنامه ريزي تحول با رويکرد جهاني شدن ارايه مي کنيم. اين ابزار استراتژيست ها را براي درک صحيح کارکرد مراکز تحقيق و توسعه در هريک از استراتژي هاي يکپارچگي، تمرکز و يا تنوع کمک خواهد کرد.
سپس يک الگوي سيستماتيک انتخاب، اجرا و ارزيابي استراتژي هاي تحقيق و توسعه با تکيه بر رويکرد نوين مديريت پورتفوي (پورت فوليو) پروژه هاي تحقيق و توسعه ارايه مي شود بگونه اي که بهترين تعادل بين شاخص هاي مالي بر مبناي بازده کل و شاخص هاي مخاطره بر مبناي تابع ريسک در ترکيب پورتفوي انتخابي برقرار شود. در نهايت به ارايه مدلي جامع براي اتخاذ به موقع استراتژي هاي تحقيق و توسعه مناسب در شرايط گوناگون تدافعي يا تهاجمي مي پردازيم که راهبران سازمان را قادر مي سازد فرآيند مديريت پورتفوي تحقيق و توسعه را نيز از طريق کمي نمودن ريسک ها و معيارهاي ارزيابي و کنترل پروژه به نحو مطلوبي با برنامه استراتژيک کلي سازمان هماهنگ کنند و جريان کلي گذار به جهاني شدن را هدايت نمايند.