دانلود مقالات مهندسی معدن

يکي از مهمترين ناخالصيهاي موجود در زغال سنگ، گوگرد است که به شکلهاي مختلف آلي، پيريتي يا مارکاسيتي و سولفاتي در آن يافت مي شود. از جمله معايب وجود گوگرد در زغال مي توان به کاهش ارزش حرارتي زغال و افزايش آلودگي محيط زيست به دليل تشکيل گازهاي S₂O و H₂S اشاره کرد. يکي از روشهاي جدايش فيزيکي مواد استفاده از خاصيت تاثيرپذيري مغناطيسي آنها است.
زغال سنگ از نظر مغناطيسي، ماهيتي ديامنيتيت ولي پيريت ماهيتي پارامنيتيت دارد، بنابراين انتظارمي رود که با استفاده از جداکننده هاي مغناطيسي تر شدت بالا بتوان پيريت را از زغال سنگ حذف نمود. در اين مقاله نحوه جدايش پيريت از زغال سنگ طبس (مزينو 1) توسط جداکننده مغناطيسي تر شدت بالا مورد مطالعه قرار مي گيرد، تا تاثير چهار فاکتور مختلف دانه بندي، درصد وزني جامد در پالپ، شدت ميدان مغناطيسي و قطر گلوله هاي جداکننده مغناطيسي بر ميزان حذف پيريت از زغال سنگ تعيين گردد. در شرايطي که دانه بندي نمونه 150- ميکرون، درصد وزني جامد در پالپ 10%، قطر گلوله ها 5 ميليمتر و شدت ميدان مغناطيسي 2 تسلا باشد، بيشترين ميزان حذف پيريت برابر با 73/46% بدست مي آيد.