دانلود مقالات مهندسی معدن

به منظور استخراج پيت, محدوده نهايي به يکسري پيت هاي لانه‌اي (تو در تو) تقسيم مي شود بگونه اي که اولين پيت بالاترين سود به ازاي استخراج هر بلوک موجود در آن را دارد. بتدريج که استخراج تا پيت نهايي ادامه پيدا مي کند از سود حاصل از استخراج هر بلوک در پيت هاي توليد شده کاسته مي شود تا اينکه بلوک هاي موجود در بزرگترين پيت (پيت نهايي) کمترين سود حاصل از استخراج را دارند.
اين روش در همه شرايط ممکن است کارآيي لازم را نداشته باشد زيرا طراحي با ارزش ترين پيت ها الزاما باطله برداري مورد نياز جهت رسيدن به بلوک هايي با بهترين عيار را موجب نمي شوند. بعبارتي ديگر روش ويتل بهينه‌ بودن پيشروي ها را در صورتيكه به باطله برداري اوليه نياز باشد، تضمين نمي كند. داگدلن و رمضان  بيان داشته‌اند که ممکن است بهترين بلوک کانه، بلوکي باشد که علاوه بر داشتن عيار بالا به حداقل باطله برداري نيز نياز داشته باشد.
در مقاطع کم عيار و نيازمند باطله برداري، NPV حاصل از عمليات معدنکاري به روش کمينه کردن نسبت w/o بيشتر از روش ويتل است اما در مقاطع پرعيار و بدون باطله برداري روش ويتل NPV بالاتري خواهد داد. به منظور بدست آوردن NPV بيشينه، پيشروي هايي با نسبت باطله برداري کمينه بايد همراه با پيشروي هاي طراحي شده قبلي جهت گسترش زمانبندي ها استفاده شوند.