دانلود مقالات پتروشیمی

هاينريچ در سال 1931 به اين باور رسيد که انسان مهم ترين عامل بروز حادثه است. به گونه اي که 88 درصد حوادث به علت اعمال ناايمن افراد روي مي دهد. امروزه اين عقيده با قالبي ديگر مورد توجه قرار گرفته است. در روند جديد به جاي بررسي منفرد رفتار فرد، رفتار او در زمينه يا بافتي که قرار دارد، بررسي مي شود. اين موضوع با عنوان ايمني مبتني بر رفتار (Behavioral-based safety) يا ايمني رفتاري شکل گرفته است و در آن، اعمال ناايمن (تخلفات) فرد از زواياي ايمني، روانشناسي، جامعه شناسي، روابط کار و غيره بررسي مي شود. با توجه به تعدد ديدگاه ها، روش هاي اندازه گيري متفاوتي براي بررسي ايمني مبتني بر رفتار ارايه شده است. برخلاف آنچه که در تکنيک هاي ارزيابي ريسک و تکنيک هاي ارزيابي خطاي انساني وجود دارد، حوزه عملکرد روش هاي بررسي ايمني مبتني بر رفتار، در پاسخ گويي به ايمن سازي صنايع و چالش هايي که در اين خصوص وجود دارد، به روشني مشخص نشده است. بنابراين تعيين محدوده کارکرد هر يک از اين روش ها، چهارچوب و ساختار اجرا، تصويب و نظارت چنين پژوهش  هايي را هموار مي سازد. در اين مقاله سعي بر آن خواهد بود که روش هاي مختلف اندازه گيري ايمني مبتني بر رفتار در مقالات مختلف بررسي شود و کارکرد هر يک از آنها در مقايسه با يکديگر تبين گردد.