دانلود مقالات علوم زمين

رشته کوه البرز در گستره ميان دشت مغان و گرگان ساختاري مشابه يک نوار چين خورده _ گسليده از نوع نازک پوسته را با تمايل ساختاري به سمت جنوب _ جنوب شرق دار است. گسلش راندگي و چين خوردگي مرتبط با آن از بارزترين سبک تغييرات ساختاري در آن است. رشته کوه البرز در اين بخش، به دنبال فرارانش مجموعه دگرگوني گرگان بر روي توالي رسوبات پالئوزوئيک ترياس (در حاشيه غيرفعال کرانه جنوبي اقيانوس پالئوتتيس) در طي رويداد تصادمي سيمرين در ترياس پسين (تصادم خرد ورق ايران و توران) تکوين و در طول کوهزايي آلپ تکامل ساختاري يافته است. بررسي تحولات چينه اي _ تکتونيکي ترياس تا عهد حاضر، در اين بخش از البرز، با بهره گيري از الگوهاي موجود براي رسوبگذاري در حوضه هاي فورلند، امکان تعيين سن نسبي مراحل تکامل ساختاري البرز را فراهم آورده است. اين بررسي ها نشان داده اند که تکامل ساختاري البرز در اين بخش در سه مرحله ترياس پسين _ ژوراسيک زيرين (کوهزايي سيمرين)، کرتاسه پسين _ پالئوسن پيشين (کوهزايي آلپ مياني) و نئوژن (آلپ پسين) انجام شده است. هر مرحله با گسلش راندگي، الحاق ورقه هاي از رسوبات حوضه فورلند، بالاآمدگي و فرسايش در نوار کوهزايي البرز و پسروي دريا به سمت جنوب و رسوب نهشته هاي آواري همزمان با کوهزايي در حوضه فورلند همراه بوده است. به دنبال هر مرحله از فعاليت، با کاهش شدت تغييرات ساختاري پهنه مورد مطالعه وارد يک مرحله آرامش شده است. در اين مرحله فرونشيني خمشي ليتوسفر در زير بار وزن نوار کوهزايي، برقراري تعادل ايزوستازي، کاهش شدت فرسايش، پيشروي دريا به سمت شمال و تحکيم محيط دريايي بر حوضه فورلند را همراه داشته است.

 نسخه قابل چاپ