دانلود مقالات علوم زمين

در اين تحقيق تعداد 207 سونداژ قائم ژنوالکتريکي به روش مقاومت ويژه و با آرايه شلومبرژه در دشت شور واقع در 80 کيلومتري جنوب غربي زاهدان برداشت گرديده و پس از تصحيح، داده هاي صحرايي به کمک نرم افزار روسي با در نظر گرفتن اطلاعات چاه هاي گمانه در منطقه، پردازش و تفسير شده و مقاومت حقيقي و ضخامت لايه هاي زير سطحي مختلف، مشخص و محدود آبخوان در دشت تعيين گرديده است. سنگ کفه منطقه عموما از جنس اسليت بوده و در برخي نقاط به صورت شيل ظاهر شده است. مقاطع ژئوالکتريک، نقشه هاي هم عمق و هم مقاومت لايه آب دار و سنگ کف ترسيم و با توجه به نقشه هم تراز آب زيرزميني جهت حرکت آب، ورودي ها و خروجي هاي دشت مشخص گرديده است. بر اساس مدل ژئو الکتريکي به دست آمده دو بخش مجزا در دشت قابل تفکيک است (بخش شرقي و بخش غربي). عمق و ضخامت توسط لايه آب دار در کل دشت به ترتيب برابر با 30 و 30 متر، در شرق برابر 23 و 24 متر و در غرب برابر 40 و 41 متر اندازه گيري شده است. با استفاده از تشابه بين جريان الکتريکي و جريان آب در محيط متخلخل، پارامترهاي هيدروژنولوژي دشت نظير تخلخل، آب دهي ويژه، حجم ذخيره و حجم آب قابل استحصال آبخوان با استفاده از پارامترهاي ژنوالکتريکي محاسبه گرديده است. مقدار تخلخل آبخوان شور و برابر 0.37 و آب دهي ويژه آن 0.18 تخمين زده شده است. با استفاده از اين پارامترها حجم آب قابل استحصال در آبخوان شور و حدودا برابر 855 ميليون مترمکعب برآورد شده است.

 نسخه قابل چاپ