دانلود مقالات علوم زمين

توليد گياهان تراريخت کلزا با استفاده از ميانجي آگروباکتريوم نياز به بهينه سازي روش هاي بهينه سازي کشت بافت و تراريخت دارد. براي اين منظور آزمايشي به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در سه تکرار اجرا شد. غلظت هاي مختلف بنزيل آدنين 1.5) (BA) ، 3 و 4.5 ميلي گرم بر ليتر) و تديازورون 0) (TDZ) ، 0.15 و 0.3 ميلي گرم بر ليتر) با سنين مختلف جدا کشت هاي محور زير لپه ( 7، 14 و 21 روزه( مورد بررسي قرار گرفتند. تفاوت معني داري در اثر متقابل هورمون هاي BA و TDZ ديده شد، به نحوي که بيشترين درصد شاخه  زايي (% 174) از کاربرد ميلي گرم بر ليتر BA و 0.3 ميلي گرم بر ليتر TDZ حاصل شد. سن جدا کشت نيز تأثير معني داري بر درصد شاخه زايي داشت. جدا کشت هاي 21 روزه توانايي توليد بيشترين درصد شاخه زايي را داشتند. شاخه هاي توليد شده پس از انتقال به محيط ريشه زايي داراي 2 ميلي گرم بر ليتر ايندول بوتيرک اسيد توليد ريشه کردند. با دست يابي به بهترين تيمار هورموني و سن جدا کشت اقدام به انجام تراريختي توسط ميانجي اگروباکتريوم شد. اگروباکتريوم سويه LBA4404 حاوي پلاسميد pBII121 مورد استفاده قرار گرفت. گياهان تراريخت نشده در محيط انتخاب، حاوي کانامايسين با از دست دادن ساختار کلروفيلي به رنگ سفيد يا ارغواني درآمدند و حذف گرديدند، در حالي که گياهان تراريخت شده با دريافت ژن NPTII و ايجاد مقاومت در مقابل کانامايسين و حفظ کلروفيل در محيط انتخاب، به رنگ سبز باقي مانند و ريشه کردند. گياهان ريشه دار به خاک منتقل شدند و توليد گل و دانه کردند. از گياهان سبز مقاوم به کانامايسين آزمون GUS انجام شد. ظهور رنگ آبي در حضور سوبستراي X-Gluc نشانگر بيان ژن GUS در گياهان تراريخت بود. از برگ هاي سبز گياهان مقاوم به کانامايسين DNA ژنومي استخراج شد و پس از PCR ظهور باند pb 520 بيانگر حضور ژن GUS در اين گياهان بود. بنابراين با استفاده از اين روش مي توان اقدام به انتقال ژن هاي مقاومت به تنش هاي زيستي و غيرزيستي کرد.

 نسخه قابل چاپ