دانلود مقالات علوم زمين

کاتيون هاي Mg ، Fe و Al در کاني بيوتيت به فرايندهاي ماگمايي حساس هستند. از اين رو از کاني بيوتيت در بررسي پتروژنز توده هاي گرانيتوئيدي استفاده مي شود. در اين تحقيق از تركيب شيميايي كاني بيوتيت براي بررسي ويژگي هاي ژئوشيمايي و پتروژنز سنگ هاي نفوذي کمپلکس بروجرد در بخش شمالي زون سنندج - سيرجان استفاده شده است. نمونه هاي بيوتيت در مقاطع صيقلي گرانيتوئيد هاي قديمي با سن حدود 120 ميليون سال و گرانيتوئيدهاي جوان با سن بين 60-70 ميليون سال به روش تجزيه نقطه اي (EPMA) و بيوتيت هاي خالص جدا شده از سنگ به روش XRF بررسي شد. نتايج تجزيه بيوتيت به هر دو روش نتايج مشابهي را نشان دادند.
کاني بيوتيت در نمونه هاي با سن مختلف خصوصيات متفاوتي نشان داده و به خوبي دو گروه سني از يکديگر متمايز مي شوند. بر اساس مقادير كاتيوني Ti، Fe²⁺، Fe³⁺،,Mn  Mg و Al بيوتيت هاي گرانيتوئيدهاي جوان بروجرد در ترکيب خود داراي منيزيم بيش تري نسبت به بيوتيت هاي سنگ هاي قديمي هستند. مهم ترين تفاوت بيوتيت در اين واحد هاي سنگي در مقدار Al كل و نسبت Fe/Fe+Mg است. بيوتيت هاي متعلق به گرانوديوريت و کوارتزديوريت هاي جوان بين دو قطب آنيت و فلوگوپيت قرار گرفته اند و داراي مقدار2.48 Al  تا 2.74 اتم در هر واحد فرمول و نسبت Fe/Fe+Mg بين 0.375 تا 0.600 هستند. بيوتيت در گرانيتوئيدهاي قديمي بين دو قطب آنيت و سيدروفيليت قرار مي گيرد و مقدار Al از 2.76 تا 3.69 اتم در هر واحد فرمول و Fe/Fe+Mg بين 0.597 تا 0.720 است. بر اساس ترکيب بيوتيت ها، گرانيتوئيدهاي جوان و قديمي کمپلکس بروجرد عمدتا در محدوده مربوط به گرانيتوئيدهاي کالک آلکالن قرار مي گيرند و اين گرانيتوئيدها به ترتيب نوع I و نوع S هستند و در فوگاسيته اکسيژن متفاوتي تشکيل شده اند.

 نسخه قابل چاپ