دانلود مقالات علوم زمين

گسل ترود واقع در 110 کيلومتري جنوب دامغان با راستاي تقريبي WSW-ENE در پايانه باختري خود راستاي تقريبي EW به خود مي گيرد. در اين منطقه پايانه، ساخت هايي مشاهده مي شود که نشان دهنده الگوي ويژه پايانه گسل هاي راستالغز است. اين ساخت ها از نظر راستا کلا دو دسته مي شوند. ساخت هايي با راستاي تقريبي S-N که به طور عمده ساخت هاي فشارشي مانند راندگي ها و چين هاي ماکروسکوپي با گرايش (vergence) عمده به سوي باختر هستند و در سنگ هاي پالئوزوييک و مزوزوييک ديده مي شوند. همراه با اين ساخت ها، ساخت هاي برشي راست بر و عادي نيز با همين راستاها وجود دارند. همچنين ساخت هاي مزوسکوپي مانند ريز چين ها، برگوارگي ها و خطوارگي هاي مرتبط با ساخت هاي ماکروسکوپي جز اين گروه هستند. دسته دوم ساخت هايي با راستاي ميانگين NE-SW هستند که شامل چين هايي ملايم و راندگي هاي جوانتر هستند و در کل گرايشي به سوي جنوب نشان مي دهند. اين ساخت ها در سنگ هاي سنوزوئيک و جوانتر آشکارتر هستند. با اين حال در سنگ هاي قديمي تر نيز تغييرات ساختاري چشم گير به وجود آورده اند. جهت رشته کوه ترود و گسل ترود، اصلي ترين سيماي ساختاري منطقه، نسبت به نيروهاي حاصل از هم گرايي صفحه هاي عربستان - اوراسيا و فشارش و چرخش بلوک لوت و حرکت گسل هاي پيرامون آن به گونه اي است که دگرريختي در رشته کوه مزبور به صورت ترافشارشي (transpression) است. جهت لغزش در اين سيستم ترافشارشي در طول زمان دستخوش تغييراتي شده است که علت آن تغيير راستاي محلي ميدان تنش به واسطه چرخش ها و حرکات فوق بوده است. همانند بيش تر مناطق ترافشارشي، واتنش در برخي نقاط اين منطقه به دو مولفه برشي و فشارشي هم زمان يا در دو زمان مستقل از هم تقسيم (partitioning) شده است و ساخت هاي مربوطه به وجود آمده اند. ساخت هاي فرعي ديگري مانند شکستگي هاي نوع ريدل و P و چين هاي منطبق بر الگوي زمين ساخت راستالغز (wrench tectonic) که جهاتي غير از شمالي - جنوبي و / يا شمال خاوري - جنوب باختري دارند مانند اغلب پهنه هاي برشي، در اين منطقه نيز وجود دارند.

 نسخه قابل چاپ