دانلود مقالات علوم زمين

زاگرس کمربند چين خورده - رانده اي است که ازشمال غرب تا جنوب ايران امتداد يافته وتوسط گسله هاي عرضي (با روند NWN-SES) بريده و بهم ريخته شده است. جهت بررسي شواهد تاثيرگذاري عملکرد اين گسله ها درتکوين حوضه رسوبي زاگرس، پهنه گسله سبزپوشان (در حد فاصل گسله هاي کازرون و کاره باس) به عنوان مورد مطالعاتي انتخاب گرديد. بررسي هاي صحرايي وکنترل نقشه هاي هم رخساره اي و هم ضخامت سازنده ها، حکايت ازآن دارد که اين پهنه گسله از زمان کرتاسه مياني (سنومانين) تا پليستوسن به تناوب فعاليت هايي در قالب تغيير رخساره و ضخامت سازندها يا به عنوان مرز حوضه هاي رسوبي داشته است. مهمترين اين شواهد (از غرب به شرق پهنه گسله) عبارتند از: افزايش ضخامت سروک، تبديل رخساره شيلي، مارني گورپي به آهک هاي تربور، تبديل رخساره مارني پا بده به رخسار آهکي، دولوميتي جهرم، تبديل رخساره تبخيري گچساران به مارن هاي رنگارنگ رازک، مرز رخساره مارني ميشان، افزايش ضخامت آغاجاري وجلوگيري ازحمل اجزاء چرتي بختياري به سمت جنوب غرب مي باشد. هيچ اثري ازعملکرد زمين ساختي رسوبي اين پهنه، پيش ازکرتاسه مياني مشاهده نمي شود، درصورتي که گسله هاي عرضي مشابه داراي فعاليت ها قديمي تري هستند.

 نسخه قابل چاپ