دانلود مقالات علوم زمين

آبخوان دشت عباس يکي از منابع آب زيرزميني حايز اهميت در شمال غرب استان خوزستان است که ساليانه بيش از بيست ميليون مترمکعب آب از آن برداشت مي شود. علي رغم پتانسيل آبخوان از نظر آبدهي، کيفيت آب زيرزميني در بخش وسيعي از دشت نامطلوب است و آنيون و کاتيون غالب به ترتيب سولفات، سديم و کلسيم مي باشد. نمونه هاي آب زيرزميني دشت عباس نشان دهنده تکامل ژئوشيميايي است و رخساره هيدروشيميايي سولفاته- کلسيک- منيزيک، کلروره سديک- کلسيک و کلروره- سديک مي باشد. علي رغم آن که در مسير تکاملي نسبت غلظت يون کلرايد افزايش مي يابد، ولي نسبت غلظت سولفات تقريبا حالت کاهشي دارد. کاهش نسبت غلظت سولفات به معناي کاهش غلظت مطلق سولفات در مسير تکاملي نمي باشد، بلکه اين امر نشان گر آن است که نرخ افزايش غلظت يون کلرايد بيش از نرخ افزايش يون سولفات مي باشد. در توصيف آماري داده هاي هيدروشيميايي، نسبت يون هاي بي کربنات به سولفات، سديم به کلرايد مورد بررسي قرار گرفته است. با بررسي نمايه اشباع ژيپس نمونه هاي آب زيرزميني دشت عباس مشخص گرديد که در مسير تکامل هيدروژئوشيميايي آبخوان، آب زيرزميني نسبت به ژيپس به حالت اشباع رسيده است. هدف از اين بررسي ارزيابي وضعيت کيفي آب زيرزميني و توصيف فرآيندهاي شيميايي کنترل کننده در منطقه مورد مطالعه مي باشد.

 نسخه قابل چاپ