دانلود مقالات علوم زمين

در اين تحقيق سويه هاي موكوئيد (مولد آلژينات) و غير موكوئيد Pseudomonas aeruginosa از منابع مختلف باليني (شامل خلط، مدفوع، ادرار و سوختگي) شد. از آنجايي كه فرم موكوئيدي ناپايدار است و شرايط خاص رشد در پايداري فرم موكوئيدي و افزايش توليد آلژينات موثر مي باشد، اثر فشار اسمزي به عنوان يكي از فاكتورهاي محيطي رشد در توليد آلژينات مورد بررسي قرار گرفت. به منظور بررسي اثر فشار اسمزي بر توليد آلژينات، جدا سازي و سنجش آن ضروري است. براي افزايش فشار اسمزي از محيط هاي كشت مختلف استفاده شد كه عبارتند از: مكانگي آگار داراي 0.5 و 0.25 مولار كلريد سديم، مكانگي آگار داراي درصدهاي مختلف گليسرول (%5, %3-1) و 10%) و نوترينت آگار داراي 1% گلوكز.
نمونه ها هفت روز در حرارت 25 درجه سانتيگراد در 10 لوله حاوي 10 ميلي ليتر محيط، كشت داده شد. اگزوپلي ساكاريد توليد شده (آلژينات) طي مراحل مختلف مانند سانتريفوژ، ترسيب با الكل و الكل زدايي استخراج و در خلا خشك شد. براي سنجش آلژينات در نمونه ها از روش آناليز كار بازول با بورات استفاده و اسيد د-گلوكورونيك و اسيد آلژينيك به عنوان استاندارد بكار برده شد. بهترين نتايج در توليد آلژينات با محيط مكانگي آگار داراي 2% گليسرول بدست آمد. بيشترين ميزان توليد آلژينات از سويه جدا شده از خلط بيمار مبتلا به برونشيت مزمن (سويه 7101) و به ميزان 5212 mg/l در محيط مكانگي آگار حاوي 2% گليسرول و 607 mg/l در محيط بدون گليسرول بود. كمترين ميزان توليد آلژينات مربوط به سويه جدا شده از سوختگي به ميزان 140 mg/lدر محيط حاوي گليسرول بود. در تحقيق حاضر سويه 7101 بيشترين ميزان توليد آلژينات را در محيط مكانگي آگار حاوي 2% گليسرول داشت كه حاكي از نقش گليسرول در بالا بردن اسمولاريته و افزايش توليد آلژينات است. بنابراين ميزان توليد آلژينات علاوه بر نوع سويه و منبع باليني (براي مثال ريه) به شرايط محيطي رشد مانند اضافه كردن گليسرول به عنوان عامل افزايش فشار اسمزي بستگي دارد. 

 نسخه قابل چاپ