دانلود مقالات علوم زمين

سنگهاي کربناته سازند دالان به عنوان بزرگترين مخزن گاز دار در منطقه زاگرس و خليج فارس به شمار مي رود. اين سازند ما بين سازندهاي تخريبي فراقان در پايين و کربناته کنگان در بالا قرار گرفته است. مطالعات ميکروفاسيس و رسوب شناسي نشان مي دهد که گسترش رخساره هاي مخزني (به ويژه اووليتي) اين سازند عمدتا به واحد دالان بالايي محدود مي شود. 5 کمربند رخساره اي مربوط به يک پلاتفرم بزرگ كربناته از نوع رمپ (homoclinal ramp with barrier type) در چارچوب 9گروه رخساره اي مختلف شناسايي شده است که به ترتيب شامل ناحيه سبخايي، پهنه هاي کشندي، محيطهاي بسته لاگوني، تپه هاي سدي اووليتي تا بيوکلاستي با خصوصيات مخزني و بخشهاي درياي باز پلاتفرم کربناته (outer ramp) است. رخساره هاي فوق با ويژگيهاي رسوب شناسي و دياژنتيكي متفاوتي در نواحي کوه سورمه و کوه دنا به طور مقايسه اي مورد بررسي قرار گرفتند، بطوريکه مطالعات اخير نشان مي دهد که گسترش رخساره هاي شناسايي شده در نواحي فوق متفاوت مي باشد که تحت تاثير نوسانات حوضه اي بوده است. مطالعات چينه شناسي سكانسي منجر به شناسايي حداقل شش سکانس رسوبي از نوع دسته سوم و تعداد زيادي سيكلهاي کوچک مقياس يا پاراسكانس گرديد. مرزهاي بين سکانسي از انواع ناپيوستگيهاي درجه اول و دوم مي باشند که مرزهاي زيرين و بالايي سازند دالان در اين نواحي بيانگر دو ناپيوستگي از نوع اول مي باشند. هر يک از سکانسهاي رسوبي فوق در شرايط متفاوتي از نوسانات سطح آب دريا تشکيل شده اند، اما در مجموع از فاز هاي رسوبي پيشروي (TST) و سکون نسبي تا پسروي (HST) تشکيل شده اند. سکانسهاي رسوبي موجود بيانگر تغييرات سطح آب دريا در مقياس جهاني(eustatic) و فرونشست تدريجي حوضه در مقياس ناحيه اي مي باشند.

 نسخه قابل چاپ