دانلود مقالات علوم زمين

سنگهاي پالئوزوئيك بالايي در دره مارسلان، در 28 كيلومتري شمال شرق لوشان، شمال سنگرود، برونزد دارند. مطالعه ليتوستراتيگرافي و بيوستراتيگرافي نهشته هاي پرمين در برش مارسلان منجر به شناسايي 57 گونه فرامينيفرا (متعلق به 37 جنس) و 8 جنس و گونه از جلبك ها شده است. همچنين سه سازند، هفت ليتوزون و بر اساس گسترش چينه شناسي ميكروفسيلهاي فرامينيفرا سه بيوزون تجمعي در رسوبات مربوطه، شناسايي شده است.
واحدهاي سنگي مربوط به پرمين از قديم به جديد شامل: 1) سازند دورود (آسلين - ساكمارين) شامل 225 متر كنگلومراي قاعده اي، ماسه سنگ قرمز، سنگ آهك انكوئيدي، سيلتستون و شيل است (قابل تقسيم به سه ليتوزون) و با ناپيوستگي فرسايشي روي سازند خاشاچال (به سن كربونيفرمياني) قرار دارد. 2) سازند روته (مرغابين) به ضخامت 364 متر، شامل آهكهاي صخره ساز (قابل تقسيم به به دو ليتوزون) که با ناپيوستگي فرسايشي روي سازند دورود قرار دارد. 3) سازند نسن (جلفين پيشين) شامل 140 متر سنگ آهك مارني با بين لايه هاي شيلي (قابل تقسيم به دو ليتوزون) كه با ناپيوستگي فرسايشي روي سازند روته و با ناپيوستگي همشيب در زير سازند اليكا (ترياس پيشين - مياني) قرار دارد. در منطقه مورد مطالعه وجود لايه هايي از لاتريت و بوكسيت مرز پرمين و ترياس را مشخص مي كند. وجود اين لايه ها نشان مي دهد كه برش مورد مطالعه در اين زمان در منطقه با آب و هواي تقريبا گرم و مرطوب و نزديك به عرض جغرافيايي 30 درجه جنوبي قرار داشته است.

 نسخه قابل چاپ