دانلود مقالات علوم زمين

آستروئيدها (گروهي از ستاره هاي دريايي) بخش مهمي از فوناي بنتيک دريايي را از زمان اردويسين تا عهد حاضر به خود اختصاص داده و اوسيکل هاي منفرد آنها در بسياري از نهشته هاي دريايي به ويژه در زمان کرتاسه پسين مشاهده شده اند. با اين حال تاکنون گزارش منتشر شده اي از اين فسيل ها در توالي هاي کرتاسه پسين ايران ارائه نشده است. نمونه شناسايي شده در اين پژوهش متعلق به گونهMetopaster parkinsoni  از خانواده گنياستريده و راسته والواتيدا است که براي اولين بار از ايران و آسيا معرفي مي شود و اهميت آن از اين جهت است که گونه حاضر، خاوري ترين نمونه گزارش شده در حوضه تتيس است. اين نمونه از دومين واحد سنگ آهک گل سفيدي سازند آب دراز در برش پادها، خاور حوضه رسوبي کپه داغ در شمال خاوري ايران به دست آمده است. حفظ شدگي خوب آن باعث شده تا تمامي پارامترهاي موثر در تعيين گونه نظير شکل، اندازه، تعداد، ميزان کشيدگي و تزئينات اوسيکل هاي مارژينال و نيز ميزان زاويه اوسيکولار آن قابل مشاهده، بررسي و اندازه گيري باشد. علاوه بر اين، خراش هايي متعلق به اثر گاز گرفته شدن بدن اين آستروئيد توسط جانوران شکارگر يا لاشه خوار دريايي کرتاسه پسين نيز بر روي سطح اوسيکل هاي مارژينال مشهود است که نشان دهنده اولين آثار فرآيندهاي بيواستراتينوميکي به هنگام مرگ و اندکي پس از مرگ جانور پيش از تدفين نهايي است. گونه M. parkinsoni پيش تر در بسياري از نقاط دنيا به ويژه سنگ آهک هاي گل سفيدي حوضه پاريس و انگلستان (سازند سيفورد) شناسايي و بيشترين فراواني آن از بيوزون ماکروفسيلي Micraster coranguinum که دربردارنده مرز اشکوب هاي کنياسين- سانتونين مي باشد معرفي شده است. دومين واحد سنگ آهک گل سفيدي سازند آب دراز در برش پادها نيز که نمونه مذکور از آن شناسايي شده است، همانند سازند سيفورد انگلستان مرز اشکوب هاي کنياسين- سانتونين را در خود جاي داده است.

 نسخه قابل چاپ