دانلود مقالات علوم زمين

به منظور تعيين انواع کمربندهاي رخساره اي، محيط رسوبي، ترکيب کاني شناسي اوليه، دماي قديمه و محيط دياژنزي سازند گرو، 624 متر از اين سازند در برش نمونه (واقع در يال جنوب غربي کبيرکوه) متعلق به نئوکومين-آپسين مورد مطالعات ژئوشيمي و پتروگرافي قرار گرفته است. در اين برش مرز زيرين سازند گرو رخنمون ندارد ولي در چاه شماره 1 کبيرکوه، مرز زيرين اين سازند با سازند تبخيري گوتنيا گزارش شده است. بر روي اين سازند آهک هاي سازند سروک به سن آلبين-تورونين قرار مي گيرند. اعتقاد بر اين است که سازند گرو به عنوان سنگ منشا در حوضه زاگرس عمل کرده است.
مطالعات رخساره اي منجر به شناسايي کمربند رخساره اي بخش عميق دريا در اين سازند شد. عدم وجود رخساره هاي چارچوب ساز، حضور رخساره هاي پلوئيدي و نبود رخساره هاي دوباره نهشته شده تائيدکننده ته نشست اين توالي کربناته بر روي پلاتفرم کربناته از نوع رمپ مي باشد.
نتايج حاصل از بررسي عناصر اصلي، فرعي و ايزوتوپهاي پايدار اكسيژن 18 و كربن 13 و رفتار آنها نسبت به يكديگر تركيب كاني شناسي اوليه آراگونيتي را نشان مي دهد. مطالعات ژئوشيميايي (ترسيم مقادير ايزوتوپ اکسيژن 18 در برابر منگنز و نسبت Sr/Ca در برابر منگنز) حاكي از اين است كه سنگ آهكهاي منطقه تحت تاثير دياژنز در يك سامانه دياژنزي باز قرار داشته اند. دماي محاسبه شده بر اساس سنگين ترين ايزوتوپ اكسيژن در نمونه هاي ميکريتي سازند گرو 29.2 درجه سانتي گراد است.

 نسخه قابل چاپ