دانلود مقالات علوم زمين

سازند دالان با سن پرمين مياني تا بالايي داراي رخساره هاي کربناته با ميان لايه هاي تبخيري است که در نواحي زاگرس چين خورده و بخشهاي وسيعي از خليج فارس به عنوان اصلي ترين سازند کربناته گازدار محسوب مي شود. مطالعات رسوبشناسي نشان مي دهد که رخساره هاي مخزني (به ويژه االيتي) اين سازند عمدتا به واحد دالان بالايي محدود ميگردد.
بررسي پتروگرافي نمونه هاي بخش بالايي سازند دالان در اين منطقه نشان ميدهد که مهمترين فرايندي كه روي اين بخش از سازند تاثيرگذار بوده دولوميتي شدن مي باشد. فرايندهاي دياژنتيکي ديگري که به طور عمده باعث تغيير در ميزان تخلخل در اين بخش شده تراکم مکانيکي, تراکم شيميايي, سيماني شدن است که باعث کاهش تخلخل شده اما شکستگي، انحلال و دولوميتي شدن باعث افزايش آن شده است.
مطالعه ميکروسکوپي نمونه هاي اين سازند سبب تشخيص 7 نوع دولوميت شده كه به قرار زير مي باشد:
1- دولوميکريت: ريز بلور بي شکل و هم اندازه، داراي لاميناسيون، قالب کانيهاي تبخيري و فابريک فنسترال.
2-  دولوميکرواسپاريت: ريز تا متوسط بلور (64-16ميکرون) متراکم و هم اندازه.
3- دولوميتهاي پراکنده در ماتريکس آهکي: حاوي بلورهاي شکلدار تا نيمه شکلدار با بافت پورفيروتوپيک.
4- دولوميتهاي جانشيني تقليد کننده فابريک (mimic): ريز بلور، با حفظ بافت اوليه جاشين آلوکم، ماتريکس و سيمان شده است.
5- دولوميتهاي جانشيني غير تقليدي (nonmimic):ريز بلور، انتخاب کننده تا تخريب کننده فابريک.
6- دولوميت پرکننده حفره: درشت بلور,روشن (limpid) اغلب شكلدار تا نيمه شکلدار.
7- دولوميت زين اسبي: درشت بلور، بي شکل، با خاموشي موجي پركننده حفرات و شکستگيها.
سه مدل دولوميتي شدن در اين بخش شامل: مدل سبخا، مدل تراوش - نشت مربوط به محيط تدفين کم عمق و مدل تدفيني عميق مي باشد.